بدانگه کی گلشاه درمانده بود

دلم نامهٔ هجر او خوانده بود

هنرنامه‌های عرب خوانده بود

در آن آرزو سالها مانده بود

همان نامهٔ شاه بر خوانده بود

در آن کار حیران فرو مانده بود

مه که به شب دست برافشانده‌بود

آن شب تا روز فرو مانده‌بود

بیدلی از خویش دست افشانده بود

تنگدل از دست تنگی مانده بود

بس کتبها را که او برخوانده بود

رمزها از خویشتن بر رانده بود

چون کسی در خویشتن مانده بود

راز تو زو کی همی خوانده بود

شنیدم که باری سگم خوانده بود

که از من به نوعی دلش مانده بود

دی دیده از خیال رخش بازمانده بود

گلگون اشک در طلبش گرم رانده بود

افتاده بود دل به خم چین زلف او

شب بود و ره دراز هم آنجا بمانده بود

دل رفته بود و ما پی دل تا بکوی دوست

[...]

شنیدم که باری سگم خوانده بود

که از من به نوعی دلش رانده بود

روح امین نیز که وامانده بود

بوسه بهر گام بر افشانده بود

هیچ نه بنوشته و نه خوانده بود

پیش پروازش ملایک مانده بود