من ترا راهی نمایم از کمال

گر تو باشی فاضل و عابد بحال

عرض می‌کردند بر وی گنج و مال

او از آن میبود دایم در ملال

گشت حاضر بر تمام علم قال

گشت آگاه از طریق اهل حال

ای برادر چند جوئی زرّ و مال

هست این مالت بدنیا خود وبال

او کشد جور و شود آسوده حال

تا بمانی در عذاب لایزال

پند پیران آفتاب بی زوال

پند پیرانست ماه عمر وسال

هست انسان منبع آب کمال

او ندارد در دو عالم خود زوال

صد هزاران عارف صاحب کمال

خود ورا خوانند اندر وقت حال

رفت شاه و لشکر و اهل و عیال

ماند اندر گردن شه آن وبال

جاه و ملک و مال را نبود مجال

پیش درویشان دین با ذوق و حال

عدل باشد نور عاشق در وصال

عدل باشد نزد نااهلان وبال

دو وطن باشد بر اهل کمال

این سخن را گفته‌اند ارباب حال

بعد از آن گوئی تو با صدذوق و حال

بیخودانه یا کریم لایزال

ای تو سلطان و کریم لایزال

بی‌مثال و ذات پاکت بی‌زوال

معنی اوّل کمالت بی‌زوال

معنی آخر برون از قیل و قال

او ز مال و جاه خود میگفت قال

خود نبود از یاد حقش ذوق و حال

در معانی کوش نی در جاه و مال

زآنکه جاه و مال را باشد زوال

در علوم فقه و اندر علم حال

بود سرور بر همه اهل کمال

در خزینه داری آوردش خیال

تا همه چیزی بسازد حسب حال

گر توانی یافت بی رنجی وصال

صدق پیش آور برون رو از خیال