دُرج دُرّش چو نطق بشکافد

شرمش از گل نقابها بافد

چه اگر اعمی بسی از خود بلافد

به شب در چاه مویی چون شکافد‌؟

سحر بنفشه موی اگر بشکافد

با زلف تو آن به که ز خود کم لافد

چون چشم خوش تو هم نباشد نرگس

ور خود به کرشمه سیم در زر بافد

بوریا باف اگر چه بشکافد

مو به صنعت حریر چون بافد؟

مدعی کز جدید می لافد

تار و پود جدید می بافد

مو به تجنیس ز هم بشکافد

خالی از فرق دو گیسو بافد

مفلس از جیب تهی کی لافد

پسته چون پوچ بود نشکافد

کمند جعد مشکینش که بافد

ز وصل نخل سیمینش که لافد

مو به تجنیس ز هم بشکافد

خالی از فرق دو گیسو بافد

دست بافنده موی اگر بافد

کی تواند که موی بشکافد؟

بوریاباف اگرچه بشکافد

مو به صنعت، حریر کی بافد؟

بلی فرهاد هم زین شیوه لافد

که کوهی دارد و هی میشکافد