گر دل تو نز تنکی راز گفت

شیشه که می خورد چرا باز گفت؟

بازگشت او نیز و مشتی راز گفت

از وصال شمع شرحی باز گفت

خود بدیشان نکته‌ها از راز گفت

رمز اسرار حقیقت باز گفت

حیدر کرّار با من راز گفت

ز اوّلین و آخرینم باز گفت

مصطفی با حق تعالی راز گفت

مرتضی با مصطفی آن باز گفت

گفتمش زآنکس که بامن راز گفت

قصّهٔ معراج با من باز گفت

شاه من با جبرئیل این راز گفت

راه معنی را بعرفان باز گفت

اهل دل با حق تعالی راز گفت

خود شنید آن رمز و با او باز گفت

علم معنی با دل من راز گفت

قصّهٔ آدم بیک دم باز گفت

علم معنی با محمّد راز گفت

بعد از آن با شاه مردان بازگفت

اهل راز آنست با حق راز گفت

بعد از آن آن راز با خود باز گفت

از نبی داود را صد راز گفت

سر مکنون زبورش باز گفت

سالک آمد پیش پیرو راز گفت

حال خود با پیر یک یک بازگفت

شبلی آن کز مغز معنی راز گفت

این حکایت از برادر باز گفت

چون بشد موسی و با حق راز گفت

قصهٔ آن پیر عاجز باز گفت

با ابوبکر و عمر و هم راز گفت

آن همه تمکین و با اعزاز گفت

پیش استاد جهان او راز گفت

هرچه یکسر بود یکره باز گفت

او رموز کل بگفت و راز گفت

آن رموز او با علی خود باز گفت

ور بگفتی گل به بلبل راز گفت

ور بگفتی شه سر شهناز گفت

حدیثی که مرد سخن ساز گفت

کسی ز آن میان با ملک باز گفت