تن کیست که با وصل تو دمساز شود

دل کیست که با عشق تو همراز شود

گر بوی غمت به دل رسد نصره زنان

جان رقص کنان به پیش غم باز شود

کین نجویم گر آن دراز شود

طعنه‌شان خود به عکس باز شود

کله پرچمش چو باز شود

راست چون زلف تو دراز شود

لیک چون گاه یخ گداز شود

وان مسام گرفته باز شود

مرد چون مستعد راز شود

آرزوهاش پیش باز شود

چون غنچهٔ گل قرابه‌پرداز شود

نرگس به هوای می قدح‌ساز شود

فارغ دل آن کسی که مانند حباب

هم در سر میخانه سرانداز شود

از ریاضت دل اگر آینه پرداز شود

چون صدف مخزن چندین گهر راز شود

طاقت حرف سبک نیست گرانقدران را

کاه، دیوار مرا شهپر پرواز شود

نبود سیرت شایسته خودآرایان را

[...]

خط ازان صفحه رخسار سخنساز شود

طوطی از پرتو این آینه غماز شود

در ته زلف، رخش پرده گداز نظرست

آه ازان روز که این آینه پرداز شود

از نظربازی بی پرده ارباب سخن

[...]

اگر کسی متوسل به چاره ساز شود

هم از طبیب و هم از چاره بی نیاز شود

هلال سعی کند در کمال خود غافل

که چون تمام شود بوته گداز شود

دهن به ابر گهربار باز کن که صدف

[...]

بود آن روز که چشمم به رخت باز شود

زنگ غم‌های دلم آیینه‌پرداز شود؟!

قدحی از می میخانه چشمت نوشم

پرده شرم به مضراب جنون ساز شود

از بساط رخ تو نرد تماشا ببرم

[...]