بدان شارستان‌شان نیاز آورد

هم اندیشگان دراز آورد

تن کشته از چاه باز آورد

جهان را به زاری نیاز آورد

دل پهلو پسر بساز آورد

ساز مهرش همه فراز آورد

امیرا، بسویِ خراسان نگر

که سوری همی بند و ساز آورد

اگر دستِ شومش بماند دراز

به پیش تو کاری دراز آورد

هر آن کار کانرا بسوری دهی‌

[...]

هوا در همه زور و ساز آورد

سَرِ هر نگون زی فراز آورد

کار بی‌رونقان به‌ساز آورد

رفتگان را به مُلک باز آورد

بیا ساقی آن می‌که ناز آورد

جوانی دهد عمر باز آورد

گهی تاختن در طراز آورد

گهی بر حبش ترکتاز آورد

مرغ دل من ز بس که پرواز آورد

عالم عالم، جهان جهان، راز آورد

چندان به همه سوی جهان بیرون شد

کاین هر دو جهان به نقطهای باز آورد

دل روی بدان زلفِ سرافراز آورد

با هر شکن زلف تو صد راز آورد

روزی زسرِ زلفِ تو موئی سرتافت

سودای تواش موی کشان باز آورد

مرغ دل من ز بسکه پرواز آورد

عالم عالم جهان جهان راز آورد

چندان به همه سوی جهان بیرون شد

کاین هر دو جهان به قطره‌ای باز آورد

مرا بکوی تو شوق از در نیاز آورد

بیا که شوق تو ما را ز کعبه باز آورد

چو لاله داغ بخود سوختم ز کوره عشق

مرا غم تو درین کوره گداز آورد

غرور حسن مه و سرو ناز بشکستی

[...]

عقل بجاسوسی راز آورد

جهل زدانش بگداز آورد

که او را دهد پند و باز آورد

بر شاه گردن فراز آورد

جهان جوان شد و عمر دوباره باز آورد

بروی بهمن و اسفند در فراز آورد

رسید عید همایون و باد فروردین

دوباره شاخ سمن را باهتزاز آورد

عروس شاخ که او را شد است نامیه شوی

[...]

حرف چون طایر به پرواز آورد

نغمه را بی زخمه از ساز آورد

فتنه ها این فتنه پرداز آورد

لات و عزی در حرم باز آورد

بگرفت و ببرد و باز آورد

عقد گوهر ز درج راز آورد