خشم با رای خویش یار نکرد

جز به دستوری ایچ کار نکرد

هر که او عزلت اختیار نکرد

دست با دوست در کنار نکرد

پند بی حاصل من در دل او کار نکرد

کرد آزار دل اندیشه ز آزار نکرد

بر گرفتاری من رحم نیامد او را

ترک آزار من زار گرفتار نکرد

بهر محنت دل من چون دل او سخت نبود

[...]

هیچکس چشم به سوی من بیمار نکرد

که به جان‌دادن من گریهٔ بسیار نکرد

که مرا در نظرآورد که از غایت ناز

چین بر ابرو نزد و روی به دیوار نکرد

هیچ سنگین دل بی‌رحم به غیر از تو نبود

[...]

دیگری جز تو مرا این همه آزار نکرد

جز تو کس در نظر خلق مرا خوار نکرد

آنچه کردی تو به من هیچ ستمکار نکرد

هیچ سنگین‌دل بیدادگر این کار نکرد

این ستم‌ها دگری با من بیمار نکرد

[...]

خیال گلشن رویت بدل گذار نکرد

که مو بموی تنم را چو لاله زار نکرد

اگرچه شانه زسر تا بپای شد انگشت

حساب حلقه آنزلف تابدار نکرد

پیاده وادی دیوانگی بسر نرساند

[...]

تا حیا قطع نظر زان گل رخسار نکرد

مور خط رخنه در آن لعل شکربار نکرد

دهن غنچه تصویر، تبسم زده شد

دل ما نوبر یک خنده سرشار نکرد

رفت چون آبله هر بدگهری دست بدست

[...]

درد تو کدام دل که بیمار نکرد

شوق تو کدام سینه کافگار نکرد

عشق تو چه سبحه‌ها که زنّار نکرد

چشم تو چه فتنه‌ها که بیدار نکرد

درد تو کدام دل که بیمار نکرد

شوق تو کدام سینه کافگار نکرد

عشق تو چه سبحه‌ها که زنّار نکرد

چشم تو چه فتنه‌ها که بیدار نکرد

کسی که بر سر نرد جهان قمار نکرد

سیاه روزی و بدنامی اختیار نکرد

خوش آنکه از گل مسموم باغ دهر رمید

برفق گر نظری کرد، جز به خار نکرد

به تیه فقر، ازان روی گشت دل حیران

[...]