زمین را که از قار دیدار نه

زمان را ره و روی رفتار نه

شب و روز جز تاختن کار نَه

سپاهش بجز اندکی یار نَه

کسی را به نزدیک او بارنَه

جز از رامش و خرمی کارنَه

ز گیتی ورا ایچ تیمار نَه

جز از شادی و رامشش کار نَه

دخترش گفت ای تو مرد کار نه

مدعی در عشق، معنی دار نه

جوهر و مظهر بکنج یار نه

خو ورا سرپوش از اسرار نه

خانه خالی مانْد و یک دَیّار نَه

جز طبیب و جز همان بیمار نه

چارپا را قدر طاقت بار نِه

بر ضعیفان قدر قوّت کار نِه

طعمهٔ گرگیم و آن یار نه

هیزم ناریم و آن عار نه

همی گفت و جانش خبردار نه

ورا غیر آزار خود کار نه

لیک، خریدار به بازار نه

جنس به بازار و خریدار نه

جز رکوع و جز سجودش کار نه

جز ضرورت باکسش گفتار نه

ای دل بیا و نقش بتان بر کنار نه

بربط بهل به مطرب و می بر خمار نه

عذرا بده به وامق و شیرین به کوهکن

سرو چمن به فاخته گل را به خار نه

زنار بر برهمن و بت را به بتکده

[...]

جمله ظلمت دیده و انوار نه

عکس‌ها بینند روی یار نه

کار آماده ولی افزار نه

دایره صد جا ولی پرگار نه