گل گرچه ز حسن می نهد خار دلم

سرو ار چه کشد ز لطف تیمار دلم

جز روی تو در وجه دلم می نشود

جز قدّتو راست نیست بر کار دلم

نکرد با سر زلف تو هیچ کار دلم

ببرد در طلب وصل روزگار دلم

بر آتش است درونم چو کوره ی حداد

چگونه بر سر آتش کند قرار دلم

در انتظار خلاصی ز تنگنای وجود

[...]

صبا، چو برگذری سوی غمگسار دلم

خبر کنش که: زهی بیخبر ز کار دلم!

شکستهٔ غم عشقت ز روزگار، ای دوست

دل منست، که شادی به روزگار دلم

کنون که در پی آزار من کمر بستی

[...]

تا چند نهد برگ گلت خار دلم

تا کی طلبد نرگست آزار دلم

عیسی نفسا سبحه و سجاده مگیر

وز طره بده صلیب و زنار دلم

زین بیش بتا مجوی آزار دلم

درهم مشکن به هجر بازار دلم

عیبم مکن ای دوست و به من رحم آور

کاندر سر کوی تو گرفتار دلم

عاشق مستم و محنت زده از بار دلم

دوستان عفو کنیدم که گرفتار دلم

همه کس در پی تیمار و دل من ز جنون

سنگ بر سینه زنان در پی آزار دلم

خار خار دلم از زخم زبان کم نشود

[...]

دست از کار برده کار دلم

نیست در دست اختیار دلم

تا خم زلف بتان آمده زنار دلم

بت پرستی ز میان ، گشته  پرستارِ دلم

یوسف مصر مکان کرده ببازار دلم

من زلیخا صفت امروز خریدار دلم

مرغ طبعم بنوا آمده چون بلبل باغ

[...]

در خم زلف توتا گشته گرفتار دلم

از پریشانی خودنیست خبردار دلم

تا به عشق تو سروکار دل افتادمرا

شست یکباره دل ودست ز هر کار دلم

بلکه از شربت لعل توشفائی یابد

[...]

ای دل آزار مباش از پی آزار دلم

که نباشد به کسی جز تو سروکار دلم

باشد از ابروو مژگان به کفش تیر وکمان

چشمِ تو هست مگر بر سرِ پیکارِ دلم

ترک خونخوار توگردیده عدوی دل من

[...]