با حریفان بر بساط دهر ای نیکوخصال

راستی کن پیشه همچون سرو اگر آزاده‌ای

گر بکوشی در شرف ز آبا زیادت می‌شوی

از موالید سه تا چون بهترین افتاده‌ای

ده‌هزارت خصم اگر باشد چو اندر حصن صبر

[...]

این اتفاق طرفه بین کاندر فتد

چون من گدایی با چو تو شهزاده‌ای

کی کفؤ باشد ماه را استاره‌ای

چون مثل باشد لعل را بی‌جاده‌ای

مپسند کز کمتر غلامی کم بود

[...]

دیوانه گر نه‌ای، به خود این دل چه داده‌ای؟

چون کودکان چرا ز پی دل فتاده‌ای؟!

برخاستن ز خاک، گل خاکساری است

افتادگی بجوی چرا ایستاده‌ای؟

تحصیل علم ترک علایق، اگر کنی

[...]

بنده تن تا به کی، ای جان اگر آزاده‌ای؟!

خویش را ای دل، چرا چندی به دنیا داده‌ای؟!

حسن کرداری، چو یاری نیست در مصر قبول

یوسف است، از چه بر آری هرکجا افتاده‌ای

ناید از کلکم دگر نقش سخن از خال و خط

[...]

کوکب رم خوی گردون زاده ئی

یکدم از ذوق نمود استاده ئی

مثل اشک عاشق دلداده ئی

زیب مژگانی چکید آماده ئی

ای ز بطن چرخ گردان زاده ئی

از تو بهتر ساحل افتاده ئی

نا تراشی پرورش ناداده ئی

کم نگاهی کم زبانی ساده ئی

ز موج سبک سیر من زاده ئی

ز من زاده ئی در من افتاده ئی

ایکه اندر بند من افتاده ئی

رخصت عصیان به شیطان داده ئی

از مقام خویش دور افتاده ئی

کرگسی کم کن که شاهین زاده ئی

حکمتی از بند دین آزاده ئی

از مقام شوق دور افتاده ئی