طایری از تشنگی بیتاب بود
در تن او دم مثال موج دود
ریزه ی الماس در گلزار دید
تشنگی نظاره ی آب آفرید
از فریب ریزه ی خورشید تاب
مرغ نادان سنگ را پنداشت آب
مایه اندوز نم از گوهر نشد
زد برو منقار و کامش تر نشد
گفت الماس ای گرفتار هوس
تیز بر من کرده منقار هوس
قطره ی آبی نیم ساقی نیم
من برای دیگران باقی نیم
قصد آزارم کنی دیوانه ئی
از حیات خود نما بیگانه ئی
آب من منقار مرغان بشکند
آدمی را گوهر جان بشکند
طایر از الماس کام دل نیافت
روی خویش از ریزه ی تابنده تافت
حسرت اندر سینه اش آباد گشت
در گلوی او نوا فریاد گشت
قطره ی شبنم سر شاخ گلی
تافت مثل اشک چشم بلبلی
تاب او محو سپاس آفتاب
لرزه بر تن از هراس آفتاب
کوکب رم خوی گردون زاده ئی
یکدم از ذوق نمود استاده ئی
صد فریب از غنچه و گل خورده ئی
بهره ئی از زندگی نا برده ئی
مثل اشک عاشق دلداده ئی
زیب مژگانی چکید آماده ئی
مرغ مضطر زیر شاخ گل رسید
در دهانش قطره ی شبنم چکید
ای که می خواهی ز دشمن جان بری
از تو پرسم قطره ئی یا گوهری؟
چون ز سوز تشنگی طایر گداخت
از حیات دیگری سرمایه ساخت
قطره سخت اندام و گوهر خو نبود
ریزه ی الماس بود و او نبود
غافل از حفظ خودی یک دم مشو
ریزه ی الماس شو شبنم مشو
پخته فطرت صورت کهسار باش
حامل صد ابر دریا بار باش
خویش را دریاب از ایجاب خویش
سیم شو از بستن سیماب خویش
نغمه ئی پیدا کن از تار خودی
آشکارا ساز اسرار خودی
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، پرنده‌ای تشنه و بیتاب توصیف شده است که از دوری آب رنج می‌برد و در تلاش برای پیدا کردن آب به الماس‌های براق توجه می‌کند. او گمان می‌کند الماس‌ها آب هستند و به‌سوی آنها پرواز می‌کند، اما متوجه می‌شود که این‌ها تنها فریب‌کاری نور خورشید هستند. پرنده در نهایت حسرت و غم در دلش می‌کارد چرا که نمی‌تواند به آنچه می‌خواهد برسد.
شاعر به پرنده یادآوری می‌کند که باید از تشنگی خود آگاهی داشته باشد و به جای تکاپو برای چیزهای بی‌ارزش، به ارزش واقعی زندگی و وجود خود پی ببرد. او همچنین به اهمیت شناخت خویش و نغمه‌سرایی از درون اشاره می‌کند و می‌گوید که باید به حقیقت وجود خویش دست یابد و از خود واقعی‌اش غافل نشود. این شعر به ما می‌آموزد که در جستجوی اهداف واقعی زندگی باشیم و فریب چیزهای زودگذر را نخوریم.
هوش مصنوعی: پرنده‌ای به شدت تشنه بود و در وجودش حسی شبیه به نوسان و جنبش وجود داشت، مانند موجی از دود.
هوش مصنوعی: در میان باغی پر از گل، یک دانه الماس کوچک را دید و این مشاهده باعث شد که حس تشنگی و longing برای آب در او به وجود بیاید.
هوش مصنوعی: از نور کم‌نور خورشید، پرنده‌ی نادان، سنگ را آب می‌پندارد.
هوش مصنوعی: اندوخته‌ای از زیبایی‌ها و ارزش‌ها برای خود نداشته‌ای و در این حال، نتوانسته‌ای به خواسته‌هایت برسى.
هوش مصنوعی: المَاس، ای کسی که در دام هوس گرفتار شده‌ای، هوس با تیزی و تندی بر من حمله کرده است.
هوش مصنوعی: من به اندازه یک قطره آب هستم که نه تنها متعلق به خودم نیست، بلکه برای دیگران نیز باقی مانده است.
هوش مصنوعی: می‌خواهی برایم زحمت و ناراحتی ایجاد کنی، در حالی که خودت از زندگی‌ات دوری کرده‌ای و حواست به آن نیست.
هوش مصنوعی: آب می‌تواند منقار پرندگان را بشکند و این کار می‌تواند باعث شود روح انسان هم آسیب ببیند.
هوش مصنوعی: پرنده‌ای که آرزویش را از الماس دریافت نکرد، برای دیدن روی خود از نور درخشان و ریزش الماس ناامید ماند.
هوش مصنوعی: حسرتی در دل او شکل گرفت و در گلویش صدای فریادی به وجود آمد.
هوش مصنوعی: قطره‌ی شبنم که بر روی گل نشسته، مانند اشکی است که از چشم بلبل می‌ریزد.
هوش مصنوعی: این بیت اشاره به شگفتی و اضطراب ناشی از تابش خورشید دارد. گویی شخصی به خاطر نور و گرمای آفتاب دچار وحشت و تأثیر عمیقی می‌شود. حس awe و قدردانی از زیبایی و توانایی آفتاب در وجود این فرد موج می‌زند.
هوش مصنوعی: ستاره‌ای که به مانند رم، از آسمان زاده شده است، لحظه‌ای از خوشی و لذت دست برنداشته است.
هوش مصنوعی: تو از زیبایی‌ها و جلوه‌های زندگی فقط فریب‌ها و خیال‌پردازی‌ها را دیده‌ای، اما به حقیقت زندگی و تجربیات واقعی نرسیده‌ای.
هوش مصنوعی: مانند اشک‌های عاشق سرگشته‌ای که از چشمانش می‌چکد، زیبایی از چشمان کسی سرازیر شده است.
هوش مصنوعی: پرنده‌ی بیتاب و نگران به زیر شاخه‌ی گل رسید و از دهانش قطره‌ای شبنم چکید.
هوش مصنوعی: ای کسی که می‌خواهی از دست دشمن جان خود را نجات دهی، بگذار از تو بپرسم: آیا تو برای نجات به یک قطره آب نیاز داری یا به یک گوهر گرانبها؟
هوش مصنوعی: چون پرنده‌ای به خاطر سوز تشنگی و حرارت آن، از زندگی تازه‌ای بهره‌برداری کرد و به نوعی دیگر از حیات دست یافت.
هوش مصنوعی: قطره‌ای که به نظر می‌رسد سخت و محکم است، در واقع با ارزش و به مانند الماس است، اما اینجا نیست.
هوش مصنوعی: هرگز از محافظت از خود غافل نشو، چرا که نباید مانند شبنم زودگذر و ناپایدار باشی، بلکه باید به ارزش خود که مثل الماس است، توجه کنی.
هوش مصنوعی: به پخته و نیرومند همچون کوه باش که بتوانی بار زیادی از ابر و باران را تحمل کنی.
هوش مصنوعی: خودت را بشناس و مراقب خودت باش. از مشکلات و چالش‌های خود دوری کن و به جای آن به سمت رشد و ترقی برو.
هوش مصنوعی: آواز و صدای دلنشینی از عمق وجودت پیدا کن و رازهای درونی خود را به وضوح بیان کن.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال یک حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.