باده بده باد مده وز خودمان یاد مده

روز نشاط است و طرب برمنشین داد مده

آمده‌ام مست لقا کشته شمشیر فنا

گر نه چنینم تو مرا هیچ دل شاد مده

خواجه تو عارف بده‌ای نوبت دولت زده‌ای

[...]

باده کم خور، خرد به باد مده

خویش را یاد او به یاد مده

آتش شهوتش به یاد مده

و اینچنین آب را به باد مده

به بوی زلف خودم دلبرا به باد مده

وفا و عهد من خسته را ز یاد مده

نصیحتی بشنو از من ضعیف ای دل

تو خود به دست حریفان حورزاد مده

اگرچه نیست تو را اختیار مرد و زنی

[...]

بیداد به من ز حد بشد دادم ده

تا چند خورم غم، تو دلی شادم ده

در هر نفسی که می زنم در شب و روز

نامی ز هزار و یک یکی یادم ده

حلقه زلف را گشاد مده

عمر سوداییان به باد مده

کشته بادا به خنجر بیداد

هرکه آموزدت که داد مده

ناقه عزم تیزپای مرا

[...]

گفت شاها، ز لطف دادم ده

ما مرادم مکن، مرادم ده

دلا اگر سر تعلیم من توانی داشت

به غیر علم فراموشی ام به یاد مده

دهد مراد به مردم زمانه از ره جود

به ما که دشمن جودیم گو مراد مده