شاد زی با سیاه‌چشمان، شاد

که جهان نیست جز فسانه و باد

ز آمده شادمان بباید بود

وز گذشته نکرد باید یاد

من و آن جعدموی غالیه‌بوی

[...]

جهان به کام خداوند باد و دیر زیاد

برو به هیچ حوادث زمانه دست مداد

درست و راست کناد این مثل خدای ورا

اگر ببست یکی در، هزار در بگشاد

خدای عرش جهان را چنین نهاد نهاد

[...]

آن زن از دکان فرود آمد چو باد

پس فلرزنگش به دست اندر نهاد

بدینسان نهادش خداوند داد

بود تا بود هم بدین یک نهاد

حکیم این جهان را چو دریا نهاد

بر انگیخته موج از او تندباد

یکی پهلوان بود دهقان نژاد

دلیر و بزرگ و خردمند و راد

بدان خوی بد جان شیرین بداد

نبد از جوانیش یک روز شاد

بیاراست روی زمین را به داد

بپردخت از آن تاج بر سر نهاد

جهان بی‌سر و تاج خسرو مباد

همیشه بماناد جاوید و شاد

که بود آن که دیهیم بر سر نهاد

ندارد کس آن روزگاران به یاد

جهاندار هوشنگ با رای و داد

به جای نیا تاج بر سر نهاد

که او را فروغی چنین هدیه داد

همین آتش آنگاه قبله نهاد

چو این کرده شد ساز دیگر نهاد

زمانه بدو شاد و او نیز شاد

کی اژدهافش بیامد چو باد

به ایران زمین تاج بر سر نهاد

کنون کُرد از آن تخمه دارد نژاد

که ز آباد ناید به دل برش یاد

گر این راز با من بباید گشاد

و گر سر به خواری بباید نهاد

بدو گفت پردخته کن سر ز باد

که جز مرگ را کس ز مادر نزاد

هنوز آن سپهبد ز مادر نزاد

نیامد گه پرسش و سرد باد

خجسته فریدون ز مادر بزاد

جهان را یکی دیگر آمد نهاد

ز طهمورث گرد بودش نژاد

پدر بر پدر بر همی داشت یاد