ازیشان بشد خورد و آرام و خواب

پر از بیم گشتند از افراسیاب

ازان تیز گردد رد افراسیاب

دلش گردد از بستگان پرشتاب

چنین داد پاسخ به افراسیاب

که لختی بباید همی شرم و آب

شبی زال بنشست هنگام خواب

سخن گفت بسیار ز افراسیاب

بیامد به خوار ری افراسیاب

ببخشید گیتی و بگذاشت آب

یکی لشکری ساخت افراسیاب

ز دشت سپیجاب تا رود آب

ز زال آگهی یافت افراسیاب

برآمد ز آرام و از خورد و خواب

نهادند سر سوی افراسیاب

همه دل پر از خون و دیده پر آب

یکی تخت بنهاده نزدیک آب

برو ریخته مشک ناب و گلاب

به پیش سپاه آمد افراسیاب

چو کشتی که موجش برآرد ز آب

سپهدار ترکان دو دیده پرآب

شگفتی فرو ماند ز افراسیاب

کس از ما نبینند جیحون بخواب

وز ایران نیایند ازین روی آب

بدین روزگار اندر افراسیاب

بیامد به تیزی و بگذاشت آب

به جایی که پنهان شود آفتاب

بدان جایگه ساخت آرام و خواب

سوی چشمهٔ روشن آمد بر آب

چو سیراب شد کرد آهنگ خواب

سرم را همی باز داری ز خواب

به بیداری من گرفتت شتاب

نیارد گذشتن به سر بر عقاب

ستاره نبیند زمینش به خواب

بدو گفت اولاد چون آفتاب

شود گرم و دیو اندر آید به خواب

به دل گفت پنهان شود آفتاب

شب آید بود گاه آرام و خواب

دوان باد پایان چو کشتی بر آب

سوی غرق دارند گویی شتاب