روان شد، نرگسان پرخواب گشته

چو صد خرمن گل سیراب گشته

همه افیون‌خورِ مهتاب گشته

ز پای افتاده مست خواب گشته

مجنونِ جگر کباب گشته

دهقانِ دهِ خراب گشته

ای خاک من از تو آب گشته

بنگر به من خراب گشته

هستم ز جام عشقت مست و خراب گشته

تن تاب مهر داده دل خون ناب گشته

در خون نشسته دیده جانی به لب رسیده

بی عقل و هوش مانده بی خورد و خواب گشته

تا آفتاب رویت شد در غمام دارم

[...]

پیر، از جگر کباب گشته

رخ شست، به خون آب گشته

کان پیر جگر کباب گشته

وز بادهٔ غم خراب گشته

آن سایهٔ آفتاب گشته

رو شسته به خون آب گشته

سراپا حکمت و آداب گشته

فلاتونی‌ست در خم آب گشته

ز حوض او گهر سیراب گشته

دل دریا ز حسرت آب گشته

دل از شفتالویش بی تاب گشته

هوس را آرزویش آب گشته

عجوز و بی خود و بی تاب گشته

فرامش‌کارِ خورد و خواب گشته