جانا ، لب چون شراب داری

رخساره چو آفتاب داری

در پیش ضیای آفتابت

از ظلمت شب نقاب داری

جمله نمکی و جان ما را

[...]

بپیچ سنبل اندر تاب داری

میان نرگس اندر خواب داری

دل از عشق تو چون قندیل دارم

که روی از حسن چون محراب داری

دلم بیتاب گشت و دیده پرآب

[...]

سر زلفش ز پیچ و تابداری

لب لعلش ز لطف و آبداری

بلای عشق اگر اشتاب داری

بسوزد زانکه سردرخواب داری

تو گر اندر نمازی خواب داری

ز رحمت روی خود بی آب داری

در اینجا در رگ و پی ناب داری

در آن حضرت عجب اشتاب داری

همه باهم بود گر تاب داری

ولیکن چشم را در خواب داری

بر لب اثر شراب داری

وز غمزه خیال خواب داری

شب خسپی و ما کنیم فریاد

آگه نشوی، چه خواب داری؟

نارسته ز پوست می نماید

[...]

امشب که به سر شراب داری

مشکن دل ما که تاب داری

تقصیر نکرده در هلاکم

با غمزه چرا عتاب داری

آشوب قیامتش غباریست

[...]

در دیده زباده خواب داری

بر چهره ز طره تاب داری

چون زلف پریش خویش بر خویش

پیچیده و اضطراب داری

در سر هوس قتال داری

[...]