جلال الدین! نلت مدی الامانی

و ساعدک الزمان بلا توانی

خداوندا! می نوشین طلب کن

که در اقبال صد نوشین روانی

لقد نالت بک الایام فخرا

[...]

اتی النیروز یا ظل الاله

و من بجلاله الدنیا تباهی

و من خضعت له الافلاک طرا

خضوعا فی الاوامر والنواهی

زهی بر تو جهانداری و شاهی

[...]

خسروا! دور فلک سخره فرمان تو باد

طاق گردون گرهی از خم ایوان تو باد

آفتابی که جهان غرقه احسان وی است

جای آسایش او سایه احسان تو باد

جرم مه را که چو نعلی است در آتش هر مه

[...]

ای شاه! یاور تو درین غم خدای باد

طبع تو شاد و تیغ تو عالم‌گشای باد

هر جا که رخت جاه و جلال تو افگند

آنجای عیش خانه و دولت سرای باد

این رنج دل که در تو رسید از قضای حق

[...]

ای شخص تو نشانه تیر محن شده

روحت به بارگاه صفا مرتهن شده

بی روی تو گرفته شکن روی آفتاب

وز رفتن تو سخن بی شکن شده

ببرید بند کیسه عمرت به دست قهر

[...]

ای که موج سینه تو غوطه دریا دهد

پرتو طبعت فروغ عالم بالا دهد

گر ضمیر غیب دان تو براندازد تتق

بس که تشویر عروس قبه خضرا دهد

گر تنگ شکر خریدمی‌نتوانم

باری مگس از تنگ شکر می‌رانم

کمال دوست چه آمد ز دوست بی‌طمعی

چه قیمت آورد آن چیز کش بها باشد

عطا دهنده ترا بهتر از عطا به یقین

عطا چه باشد چون عین کیمیا باشد

امروز بهرحالی بغداد بخاراست

کجا میر خراسان است پیروزی آنجاست

همه جمال تو بینم، چو دیده باز کنم

همه تنم دل گردد کی باتو راز کنم

حرام دارم با دیگران سخن گفتن

کجا حدیث تو آمد سخن دراز کنم

ای بی‌خبر از سوخته و سوختنی

عشق آمدنی بود نه آموختنی

معدن شادیست این معدن جود و کرم

قبلۀ ما روی یار قبلۀ هر کس حرم

فا ساختن و خوی خوش و صفراهیچ

تا عشق میان ما بماند بی‌پیچ

از بهر بتی گبر شوی عارنبو

تا گبر نشی ترا بتی یارنبو

از بهر بتی گبر شوی عار نبو؟

تا گبر نشی ترا بتی یار نبو؟

از دوست بهر چیز چرا بایدت آزرد

کین عشق چنین باشد گه شادی گه درد

گر خوار کند مهتر خواری نبود عیب

گر باز نوازد شود آن داغ جفاسرد

صد نیک بیک بد نتوان کرد فراموش

[...]

از دوست پیامآمد کاراسته کن کار

اینست شریعت

مهر دل پیش آر و فضول از ره بردار

اینست طریقت

تو چنانی که ترا بخت چنانست و چنان

من چنین‌ام که مرا بخت چنین است و چنین

مرا تو راحتمعاینه نه خبر

کجا معاینه آمد خبر چه سود کند

هرآن شمعی که ایزد بر فروزد

کسی کش پف کند سبلت بسوزد