دارم هوس امروز بلونی خمیری

جای است اگر در هوسش زار بمیری

گر صحن برنجی فتد امروز، به دستت

زنهار بنوشی همه را بر سر سیری

باید که بود معده پر امروز، به هر حال

[...]

در سرم تا هوای بریان است

دیده ام چون کباب گریان است

برکشیدست گردن از صحنک

مرغ و در نان میده حیران است

درد جوعی که هست در دل من

[...]

در سرم تا هوای جانان است

دلم از اشتیاق بریان است

دل در کمند حلقه زنجیر زلبیاست

جانم اسیر گرده نان است، آن کجاست

از خورده های قند چه گویم که این زمان

در دیده های اشک فشانم چو توتیاست

ماقوت اگر شود من بیچاره را خوش است

[...]

تا دل به دام زلف سیاه تو مبتلاست

جان رمیده بین که گرفتار صد بلاست

نصیحتی کنمت باده نوش و خوش می باش

مباش در پی دنیا و دل منه به وفاش

چو نان گرم میسر شود به قلیه تراش

برون رود ز سر من هوای کاسه آش

برای هیمه کشیدن میان ببندم چست

در آن زمان که پزد مطبخی برنج به ماش

چو نان میده و بریان به دست برناید

[...]

خدا را کم نشین با خرقه پوشان

رخ از رندان بی سامان مپوشان

چو داری مال چون بریان فروشان

ز من بشنو بنوش و هم بنوشان

بیا از حله نان تنک باز

قبائی دوز و بریان را بپوشان

تراکم کاسه گر خواهی نخوانند

[...]

به هر درد و غمی دل مبتلا شد

چرا یکباره یار از ما جدا شد

به گیپا و کدک دل مبتلا شد

چرا نان تنک از ما جدا شد

دلم بیگانه از نان و پیازست

چو با صحن مزعفر آشنا شد

بگو ای روح در گوش دل من

[...]

نوبهار آمد و از هر طرفی سبزه دمید

بلبل از حجره غم رخت به گلزار کشید

تا به بغرای پر از سیر و نخود قلیه رسید

هر که را گشت میسر بود از بخت سعید

به که گویم بجز از مطبخیان این ساعت

شور در جان من است از هوس لحم قدید

وز پی صحن مزعفر به هواداری قند

[...]

زلف بر عارض زیبای تو حالی دارد

کیست در شهر که او چون تو جمالی دارد

صحن فرنی است که فرخنده جمالی دارد

نه چو پالوده که زلف و خط و خالی دارد

عزم همصحبتی قیمه بود اکرا را

دلم از غصه این قصه ملالی دارد

در زمانی که بود چشم تو سرخ از سبزی

[...]

بر رخ ماه کلیچه چو عیان شد خط و خال

گرده سفره افلاک پذیرفت زوال

در نیاید به نظر طلعت حلوای برنج

فتد ار صحنک چنگالیم اندر چنگال

خوش بود صحن برنجی که شد آلوده به قند

[...]

دوش در وقت سحر زلف تو آمد به خیال

رفت مرغ دل من در قفس سینه و بال

از حد گذشت قصه درد نهان ما

ترسم که ناله فاش کند راز جان ما

از حد گذشت حالت جوع نهان ما

ترسم که ضعف فاش کند راز جان ما

می گفت قلیه با دل بریان برنج را

غافل مشو ز گریه و آه و فغان ما

سرگشته ایم در طلب گرده و عسل

[...]

به بازار بنمود چون نان جمال

برفت از دل لوت خواران ملال

ز دستم ببینید صد پاره شد

تن مرغ بریان درین دم و بال

هریسه از آن است برهم زده

[...]