خدا را کم نشین با خرقه پوشان

رخ از رندان بی سامان مپوشان

چو داری مال چون بریان فروشان

ز من بشنو بنوش و هم بنوشان

بیا از حله نان تنک باز

قبائی دوز و بریان را بپوشان

تراکم کاسه گر خواهی نخوانند

ز حلوای عسل دیگی بجوشان

ز حلوا در دلم افتاد آتش

به آب این آتش ما را فروشان

ز شوق صحنک بغرای میده

چو دیگ قلیه ام اکنون خروشان

به گیپا و کدک صوفی اسیرست

برو ای مطبخی اکنون بکوشان