بس فرق بود میان شعر من و تو

تو مدح کسان گویی و من حمد یکی

رسولا خدا را به جایی که دانی

چه باشد که از من پیامی رسانی؟

نه کار رسول است رفتن به کویش

نسیما تو برخیز ار می‌توانی

ز پیش جم دو کبک بلبل آواز

[...]

ما رقمی می‌کشیم تا به چه خواهد کشید

ما هوسی می‌پزیم تا به چه خواهد رسید

آیا کراست زهره؟ آیا کراست یارا؟

کر من برد به یارم این یک سخن که: «یارا؟

بستان ما ندارد بی طلعت تو نوری

ای سرو ناز بازآ ، بستان ما بیارا»

چنان دلخسته هجرانم امشب

[...]

از دیده دلم روز وداعش نگران شد

با قافله اشک در افتاد و روان شد

ای جان کم از او گیر برو با غم او باش

دل رفت و همه روزه در آن می نتوان شد

جوابش داد جم کای مایه ناز

[...]

ای پیک صبا مصر وصالم بکف آمد

از جای بجنب آخر و برخیز بشیرا

پیراهن این یوسف گم گشته خون تر

القاه علی وجه ابی، یات بصیرا

حدیث شوق دارد عرض و طولی

[...]

مرا چو یاد زیار و دیار خویش آید

هزار ناله زار از درون ریش آید

نشسته در پس زانوی غربتم شب و روز

خدای داند ازین پس مرا چه پیش آید

خضر سفید شیبت چو دم زد از سیاهی

عین الحیات عالم سر زد ز حوض ماهی

برخاست رای هندو از ملک شام بنشست

سلطان نیمروزی در چین پادشاهی

گلستان گیتی به خاری نیرزد

خمستان گردون خماری نیرزد

مکش بار دل بهر برگی چو غنچه

که صد ساله برگت به باری نیرزد

نسیما مبر برگ گل را به غارت

[...]

به رسم حضرت سلطان عهد شیخ اویس

که عهد سلطنتش باد متصل به دوام

شد این ربیع معانی جمادی الثانی

سنه ثلاث و ستین و سبعمانه تمام

ترا از دو گیتی برآورده اند

به چندین میانجی بپرورده اند

نخستین فطرت پسین شمار

تویی، خویشتن را به بازی مدار

مگر صاحبدلی روزی به جایی

کند در کار این مسکین دعایی

به هر مذهب که باشی، باش نیکو کار و بخشنده

که کفر و نیک خویی به ز اسلام و بد اخلاقی

آن کس که ز شهر آشنایی است

داند که متاع ما کجایی است

گر نبی آید و ار نه تو نکو سیرت باش

که به دوزخ نرود مردم پاکیزه سیر

آن را که داده‌اند همین جاش داده‌اند

و آن را که نیست؛ وعده به فرداش داده‌اند

بر او یک جرعه می همرنگ آذر

گرامی‌تر ز خون صد برادر

سرِ مایهٔ مرد مردانگی است

دلیری و رادی و فرزانگی است

جوانان دانا و دانش پذیر

سزد گر نشینند بالای پیر

«گریزِ بهنگام، پیروزی است»

خنک پهلوانی کش این روزی است