بگفت و یکی حمله آورد نیو

غریوان درآمد به طلاج دیو

چه سازم برین بدکنش خیره دیو

که از جان گیتی برآرد غریو

ز گردان مغرب برآمد غریو

ندیدیم هرگز چنان نره دیو

درین بود فرخنده سالار نیو

که آمد برش زود فرهنگ دیو

به فرمان یزدان کیهان خدیو

نترسم ز جادو و افسون و ریو

که آمد به ناگاه فرهنگ دیو

ثنا گفت بر پهلو گرد نیو

به گیتی ندیدم چنان نره دیو

که از چرخ گردون برآرد غریو

شنیدی چه کردم به طلاج دیو

ز جانش چگونه برآمد غریو

برادر بود بارکیشان دیو

به نیرو ز گیتی برآرد غریو

که اویش ربودست از رنگ و ریو

رهانم پری‌‌دخت از چنگ دیو

بویژه که او هست در دست دیو

به جانم فکندست هجرش غریو

نهنکال دیو و مکوکال دیو

و یا ژند پتیاره پرغریو

چنین گفت مر سام را نره دیو

که هرگز ندیدم چو تو گرد نیو

بپیوست تیری پی مرگ دیو

بینداخت بر دیو سالار نیو

چنین گفت آنگه غزنکان دیو

که چندین چه داری ازو این غریو

به یک رزم ترسید ازو نره دیو

به در رفت از چنگ سالار نیو

درانداخت خمش در آن نره دیو

به نیرو درآمد سپهدار نیو

ازو خواست فیروزی زور نیو

که او بود دادار کیهان خدیو

چو بشنید آواز او سام نیو

که پیدا شد آنگاه فرهنگ دیو

پس آنگه سپردش به فرهنگ دیو

در آن رزم برخاست از مه غریو