«به او بد گفتم و داد او به من بیست

اگر خوبش بگویم حق من چیست؟»

پیش خود می گفت این و می گریست:

ای خدا این کار، آخر کار کیست؟

خلید خار درشتی بپای طفلی خرد

بهم برآمد و از پویه باز ماند و گریست

بگفت مادرش این رنج اولین قدم است

ز خار حادثه، تیه وجود خالی نیست

هنوز نیک و بد زندگی بدفتر عمر

[...]

باغبانی، قطره‌ای بر برگ گل

دید و گفت این چهره جای اشک نیست

گفت، من خندیده‌ام تا زاده‌ام

دوش، بر خندیدنم بلبل گریست

من، همی خندم برسم روزگار

[...]

مبارک با تو، هر جا نوبهاریست

مصفا از تو، هر جا کشتزاری است

طفل مسکین، بی خبر از سر که چیست

پارگیهای قبا دید و گریست

دست من بر دستگاه محکمی ست

هر نخ اندر چشم من ابریشمی است

تو چه میدانی که دزد خانه کیست

زین حکایت حق کدام، افسانه چیست

که ای تاریک رای، این گمرهی چیست

چرا با آفتابت الفتی نیست

گفت که این سجده و تسبیح چیست

بر تو و کردار تو، باید گریست

این معما را ندانستیم چیست

وینکه بر ما برتری دادیش کیست

گسست و ندانست این رشته چیست

بکشت و نپرسید این کشته کیست

درین تاریک جا، جز تیرگی نیست

بتاریکی درون، این روشنی چیست

این سخن، پروین، نه از روی هوی ست

هر کجا نوری است، ز انوار خداست

هیچ پرسیدی که صاحبخانه کیست

هیچ گفتی در پس این پرده چیست

کار دیوانخانه، میدانی که چیست

وانکه میبایست بارش برد، کیست

گربه حیوان خوش خط و خالیست

فکر آزار جوجه هرگز نیست

نه من پرستش روی نکو نمایم و بس

کسی که روی نکو را نمی‌پرستد کیست؟

به عشق کوش، اگر حاصل از جهان طلبی

که زندگانی بی‌عشق، زندگانی نیست

زرگر ز من ستاند و بر او خیره بنگریست

وآنگه به خنده گفت که این سنگریزه چیست؟