چو بیشه تهی ماند از نره شیر

شغالان در آیند در وی دلیر

همه مردم امروز بی دار و گیر

بما سفته کوشند و فرمان پذیر

خط و نقط و دو خط به تقدیر

حمره است و بیاض عکس آن گیر

پم است سیب و گلابی پوار و فیک انجیر

اناردان گرناد و براوه مرد دلیر

چو نخل پالمبه و برگ فوی و ارژشعیر

چو ساشه توبره و مانژوار آخورگیر

«سان دوزه » ز آن «کاستاریکا» گیر

از «برازیل » «یوژانر» پذیر

هر کشیشی مات بینم هر صلیبی دستگیر

تا یموت از ساحت تفلیس خواهد شد اسیر

از اناث و ذکور و خرد و کبیر

فرض باشد بهر تنی ده سیر

که نر و ماده هر یکی ده سیر

پخته سازد برنج بهر فقیر

تنگ بر اهلبیت خویش مگیر

که عیالت گرسنه باد و تو سیر

ویژه چون خانه شد تهی از غیر

شر در آنجا مسلط است بخیر

تا نبودی تو گردگار قدیر

کرد پستان مادرت پر شیر

بوستان کرم حدیقه خیر

زاده نصر و منتسب بنصیر

هدیه ام را زفضل خود بپذیر

ور خطائی برفت خرده مگیر

ببر خواند شهزاده دانا دبیر

بدو گفت کی شخص روشن ضمیر

میاسای اندر بساط حریر

میفروز عود و مسوزان عبیر

بغرید همچو یکی ماده شیر

نظر کرد در روی او خیر خیر

کریای آقاحسن خان چو شیر

خنقانیه پاک مکنن اسیر

سرود شهان است گفتار پیر

ز خون باده و شاهد از تیغ و تیر

عمادالممالک به دستور میر

بدین کار پرداخت نغز و هژیر