بپذرفت زو این سخن اردشیر

به پیش بزرگان و پیش دبیر

چنین گفت پس شاه با اردشیر

که کار جهان بر دل آسان مگیر

بباید خرد شاه را ناگزیر

هم آموزش مرد برنا و پیر

کنون داستانهای شاه اردشیر

بگویم ز گفتار من یادگیر

چو بنشست بر گاه شاه اردشیر

بیاراست آن تخت شاپور پیر

چنین است کردار این چرخ تیر

چه با مرد برنا چه با مردپیر

بجوید سخنگوی و دانش‌پذیر

سخن‌دان و هر دانشی یادگیر

کدام آهو افگنده خواهی به تیر

که ماده جوانست و همتاش پیر

تو آن ماده را نر گردان به تیر

شود ماده از تیر تو نر پیر

همان در سروگاه ماده دو تیر

بزد همچنان مرد نخچیرگیر

دل گور بردوخت با پشت شیر

پر از خون هژبر از بر و گور زیر

همی برشکافید پرشان به تیر

بدین سان زند مرد نخچیرگیر

بفرمود تا زخم او را به تیر

مصور نگاری کند بر حریر

شترمرغ و هامون و آن زخم تیر

ز قیر سیه تازه شد بر حریر

به منذر چنین گفت بهرام شیر

که هرچند مانیم نزد تو دیر

پس آن نامه برخواند پیشش دبیر

رخ نامور گشت همچون زریر

زن و کودک و مرد بردند اسیر

کس آن رنجها را نبد دستگیر

ز شاپور بهرام تا اردشیر

همه شهریاران برنا و پیر

به شاهی نشیند میان دو شیر

میان شاه و تاج از بر و تخت زیر

بفرمود پس تا گشسپ دبیر

بیامد بر شاه مردم پذیر