همی بینم از دورشان سرنگون

فگنده بر اسبان و تن پر ز خون

درفشی گرفته به دست اندرون

پر از درد دل دیدگان پر ز خون

بسودی به خفتان و خود اندرون

نخواهی همی سیر گشتن ز خون

بیامد خمیده به زین اندرون

همی راند اسب و همی ریخت خون

همه آلت زین بر او بر نگون

رکیب و کمند و جنا پر ز خون

همه جوشن و ترگ پر خاک و خون

فتاده بدان خستگی سرنگون

بدید آن سران سپه را نگون

فگنده بر آن خاک غرقه به خون

سر کشتگان را فگنده نگون

سلیح و تن و جامه هاشان به خون

که باشند با او به قلب اندرون

همه جنگ را دست شسته به خون

سپرهای گیلی به پیش اندرون

همی از جگرشان بجوشید خون

پسر آفرین کرد و آمد برون

پدر دیده پر آب و دل پر ز خون

مکافات کن بدکنش را به خون

تو باشی ستم دیده را رهنمون

همه بوم شد زیر نعل اندرون

چو کرباس آهار داده به خون

بیابان به کردار جیحون ز خون

یکی بی سر و دیگری سرنگون

برفتند یکسر به گلزریون

همه دیده پر آب و دل پر ز خون

مسازید جنگ و مریزید خون

مباشید کس را به بد رهنمون

چو آورد لشکر به گلزریون

به هر سو بگردید با رهنمون

چو آمد به نزدیک گلزریون

زمین شد به سان که بیستون

یکی کنده‌ای زیر باره درون

بکند و نهادند زیرش ستون

بشد بخت گردان ترکان نگون

به زاری همه دیدگان پر ز خون