همی رفت پیش اندرون قیدروش

سکندر سپرده بدو چشم و گوش

چو قیدافه آگه شد از قیدروش

ز بهر پسر پهن بگشاد گوش

چو طینوش اسپ‌افگن و قیدروش

نهاده به گفتار قیدافه گوش

چنان هم که با خویش من قیدروش

بزرگی کن و راستی را بکوش

که ای بندهٔ آز چندین مکوش

که روزی به گوش آیدت یک خروش

سپه سوی آواز بنهاد گوش

پراندیشه شد هرکسی زان خروش

بهاران کز ابر اندر آید خروش

همان سبز دریا برآید به جوش

که ای شاه بیدار با رای و هوش

مشور این بر و بوم و بر بد مکوش

ز لشکر سراسر برآمد خروش

ز فریاد لشکر بدرید گوش

فرستاده‌ای جست با رای و هوش

جوانی که دارد به گفتار گوش

پراگنده شد غارت و جنگ و موش

نیاید همی جوش دشمن به گوش

دلت زنده باشد به فرهنگ و هوش

به بد در جهان تا توانی مکوش

چه گفت آن سخن‌گوی پاسخ نیوش

که دیوار دارد به گفتار گوش

برفتند گردان بسیار هوش

پر از درد با ناله و با خروش

بدین دار چشم و بدان دار گوش

که اویست دارنده جان و هوش

بدان را نمانم که دارند هوش

وگر دست یازند بد را بکوش

یکی مایه‌ور بود با فر و هوش

سر هندوان بود نامش سروش

هم‌انگه ز مهره بخاردش گوش

بی‌آزار پایش برآرد به دوش

پس انگه سوی ده روم من به هوش

ز من نشنود کس به مستی خروش

هم‌انگه برآمد ز درگه خروش

که ای نامداران با فر و هوش