چو بیدار گردد نبیند به چشم

اگر نیکویی دید اگر درد و خشم

به پاسخ نگه داشتن گفت خشم

که از بیگناهان بخوابند چشم

ببیشی نهادست مردم دو چشم

ز کمی بود دل پر از درد وخشم

سپاهست چندان پر از درد و خشم

سراسر همه برتو دارند چشم

نشسته شب و روز پر درد وخشم

ببازی شطرنج داده دو چشم

نشست از بر اسب کسری بخشم

ز ره تا در کاخ نگشاد چشم

به دنیا گرای و به دین دار چشم

که از دین بود مرد را رشک و خشم

نبینند زین پس جهان را بچشم

بریشان برانی برین سوک خشم

همان خوک بینی و خوابیده چشم

دل آگنده دارد تو گویی بخشم

همی هرزمان سرفرازی بخشم

همی آب خشم اندرآری بچشم

من از تخمهٔ نامور آرشم

چو جنگ آورم آتش سرکشم

اگر چشمه خواهی که بینی بچشم

شوی خیره زو بازگردی بخشم

نهاده بکوت و به بهرام چشم

دو دیده پر از آب و دل پر ز خشم

نیاطوس جنگی بتابید چشم

ازان خندهٔ خسرو آمد بخشم

مخند و بر و هیچ مگشای چشم

مده پاسخ و گر دهی جز به خشم

ز خاقان مقاتوره آمد بخشم

یکایک برآشفت و بگشاد چشم

همیشه به بهرام دارید چشم

چه هنگام شادی چه هنگام خشم

هرآنکس که او داشت آزار و خشم

یکایک به موبد نمودند چشم

نمودند گردان سراسر به چشم

دو استاد را گر نگیرند خشم

فرخ‌زاد هرمزد با آب چشم

به اروندرود اندر آمد بخشم