در اداره گر بری‌ زر،‌ خشت خشت

بهتر است از این تناقض‌های زشت

کشت گیرد مایه در اردیبهشت

گاو فارغ می‌شود ازکارکشت

کجا رفت‌ هوشنگ‌ و کو زردهشت

کجا رفت جمشید فرخ‌سرشت

کهن کلبه‌ای چفته و گوژپشت

نمایندهٔ روزگار درشت

چو خرمن به مرداد مه گردگشت

یکی عامل از شهر آمد به‌دشت

ندانست کاین‌دیوکش‌زدبه‌مشت

هم‌اندر زمانش‌بدان مشت کشت

ره داورستان پر انبوه گشت

چو خونی ‌سوی‌ داورستان گذشت

ولیکن عوان بداندیش زشت

پدیداست‌تاخودچه‌داردسرشت

به هرگوشه‌ای از پی توشه گشت

بر آن گوشهٔ شوم ناگه گذشت

پیاپی بدان دست و پای درشت

زند بر سر و مغز بیچاره مشت

بجستند از آن رزمگاه درشت

به انطاکی و شام دادند پشت

در آن دل مپندار پندار زشت

که‌ دست «‌اریس‌» اندر آن‌ مهر کشت

فرشته درآمد چراغی به مشت

روان شد به دعوتگه زردهشت

دو رو دارد این گیتی گوژبشت

یکی‌روی از آن نرم و دیگر درشت

در این ماجرا، گفتگو شد درشت

به دشنام پیوست و آخر به مشت

گذشته اگر خوب اگر بد، گذشت

وز آینده کس نیز واقف نگشت

درین یکدم ار بد کنی یا که زشت

زمانه به‌نام تو خواهد نوشت

تو ای بارور تود فرخ سرشت

چه‌ خوش کرده‌ای اندرین کار زشت‌؟

رفت و آن دیهیم شاهی بر سر گشتاسب هِشت

و آن هم‌ اندر خسروی کرد آنچه کرد از خوب و زشت

ساعتی هم دریچه گذشت

تا همه چیز ثبت دفتر گشت