بیامد بمالید و زین برنهاد

شد از رخش رخشان و از شاه شاد

پذیره بشد بانیا همچو باد

سپه دید چندان دلش گشت شاد

ز زین برگرفتش به کردار باد

نیامد همی زو بدلش ایچ یاد

بپوشید خفتان و بر سر نهاد

یکی ترگ چینی به کردار باد

بگفت آنچ بشنید و نامه بداد

ز سهراب چندی سخن کرد یاد

ز مستی هم آن روز باز ایستاد

دوم روز رفتن نیامدش یاد

همی گوید آن روز هرگز مباد

که با او سواری کند رزم یاد

در گنج بگشاد و روزی بداد

سپه برنشاند و بنه برنهاد

بدو گفت سهراب کاین نیست داد

ز رستم نکردی سخن هیچ یاد

نباشد به ایران تن من مباد

چنین دارم از موبد پاک یاد

بپوشید خفتان و بر سر نهاد

یکی خود چینی به کردار باد

غمی گشت کاووس و آواز داد

کزین نامداران فرخ نژاد

ز سهراب رستم زبان برگشاد

ز بالا و برزش همی کرد یاد

همانا که داری ز گردان نژاد

کنی پیش من گوهر خویش یاد

بیامد سپهبد بکردار باد

به کاووس یکسر پیامش بداد

پدر جست و برزد یکی سرد باد

بنالید و مژگان به هم بر نهاد

در بسته را کس نداند گشاد

بدین رنج عمر تو گردد بباد

بپرسید زو پهلوان از نژاد

برو سروبن یک به یک کرد یاد

بدو گفت کاین روی و موی و نژاد

همی خواستی داد هر سه به باد

سیاوش چنین گفت کز بامداد

بیایم کنم هر چه او کرد یاد