تا نسیم صبح، بر جهان وزید

در چمن شکفت نوگل امید

شد غزال عدل در چمن چمان

گرگ هار ظلم از، رمه رمید

دست حق برون شد ز آستین

[...]

هر آنکه جامه جان در محبتی بدرید

به قد و قامت خود خلعت شرف ببرید

حسود ما همه خر مهره داشت ما همه در

ازو خرید به خروار و کس ز ما نخرید

چمان چو من بگذر، زان چمن که گرگ در اوست

[...]

هست مرد را، ترک می بعید

ویژه روز وصل خاصه صبح عید

اهل جنگ را حکم صلح داد

خالق حمید قادر مجید

نقد صلح را، داد حق رواج

[...]

چو جبهه و دورخ آن پری به فال سعید

مرا بماهی ایزد عطا نموده سه عید

کسان بسالش تجدید فال عید کنند

مرا بماهی اندر سه عید شد تجدید

سه فال فیروز آمد مرا سه جشن بزرگ

[...]

چینیان باک مدارید و دل آسوده شوید

هم به پیروزیتان باد و اقبال نوید

چین بسی لشکری بری و بحری دارد

که بدیشان بتوان داشت دو صد گونه امید

سپه خشکی و دریائی ما هر شب و روز

[...]

شکر کنید ای پسران وطن

تا شود این فضل و کرم بر مزید

زانکه خداوند جهان آفرین

فاش سراید به کلام مجید

لان شکرتم لازید نکم

[...]

دلبر ماه پیکر خود را

دیدم اندر چمن که گل میچید

خار گل دست آن پریرخ را

کرد مجروح و او همی خندید

گفتمش خنده چیست با من گفت

[...]

انگشتر التفاتی ایدوست رسید

ایزد نکند از تو مرا قطع امید

انگشت رضا به چشم و جانم بنهاد

در حلقه بندگی شدم چون خورشید

ای قد تو در گلشن جان نخل امید

خطت چو بنفشه ای که در باغ دمید

دادم به حضور تو به صد روسیهی

سیبی که چو رخسار تو سرخ است و سفید

ای قد تو در گلشن جان نخل امید

خطت چو بنفشه ای که در باغ دمید

دادم بحضور تو به صد روسیهی

سیبی که چو رخسار تو سرخ است و سفید

دوستی در سر حمامش دید

مردمی کرد و ز حالش پرسید

که یکی مردک صیاد ز کید

دام افکند در آب از پی صید

گفت بسم الله و از آب کشید

من چگویم که در آن دام چه دید

چون ابوالقاسم بیچاره رسید

جانب خانه و این حال بدید

یکشب آسوده ببستر خسبید

خبر کفش ز جائی نشنید

بر آن لاله و سوسن و شنبلید

بر آن سرو و شمشاد و ناژ و بید

چو دیوانه گشت از پری ناامید

نیامد به و سیبش از سرو و بید

که چو اینجا بمانی اندر قید

گر نمیری زجوع گردن صید

گلعذاری که زیر سایه بید

می نتابیده بر سرش خورشید

چو پیمان شکن یار همسایه دید

کسی را به او نیست گفت و شنید