ز بالا در درون نفخه دمیدی

درون جان تو در گفت و شنیدی

اگر در محنت عیسی رسیدی

حقیقت ذات در چارم بدیدی

تو زان حضرت برِ ما چون رسیدی

جمال خویشتن در من بدیدی

ترا اینجاست زان زیشان ندیدی

تو از آنسان بجانان کل رسیدی

ز توحید حقیقت جمله دیدی

از آن اینجا بکام دل رسیدی

ز تو پیدا شدست و تو ندیدی

کنون در وصل در اعیان رسیدی

حقیقت دیده را گرخود بدیدی

کجا یک لحظه اینجا آرمیدی

ندیدی کار اینجا و ندیدی

تو او را زانکه درخود آرمیدی

وصال این است ای دل جان تو دیدی

در اینجاگه بکام دل رسیدی

چو از جان آگهی از حق رسیدی

تو حقی این یقین مطلق بدیدی

تو در کون و مکان امروز دیدی

ابا دلدار در گفت و شنیدی

چو این اندیشه در دل آوریدی

کنون اینجا مکافاتش شنیدی

اگر ابلیس از خود آن بدیدی

کجا هرگز بدین پایه رسیدی

حقیقت وصل هست و اصل دیدی

ابا صورت بکام دل رسیدی

تو اکنون واقفی در هر چه دیدی

کمال خویش دیدی در رسیدی

تو بود خود یقین از بود دیدی

کنون در مرکز اصلی رسیدی

ز خود گفتیّ و از خود بشنویدی

جمال خویش را هم خود بدیدی

ترا عین العیان با تست دیدی

در اینجاگه بمنزل در رسیدی

چه بد کردم؟ چه شد؟ از من چه دیدی؟

که ناگه دامن از من درکشیدی

چه افتادت که از من برشکستی؟

چرا یکبارگی از من رمیدی؟

به هر تردامنی رخ می‌نمایی

[...]

چه کردم؟ دلبرا، از من چه دیدی؟

که کلی از من مسکین رمیدی

چه افتادت که از من سیر گشتی؟

چرا یک بارگی از من بریدی؟

من از عشقت گریبان چاک کردم

[...]