ازان بیشه بگریختی شیر نر

هم از آسمان کرگس تیرپر

اگر زو تهی گردد این بوم و بر

به فر تو این مرد پیروزگر

همه ویژه با گوهر و سیم و زر

یکی چتر هندی ز طاوس نر

گرفتند مر یکدگر را به بر

دو شاه سرافراز با تاج و فر

بدان تا بورزد به گاو و به خر

ز گندم کند تخم و آرد به بر

چو هرمز برآمد به تخت پدر

به سر برنهاد آن کیی تاج زر

نباشی تو زین جنگ پیروزگر

نیابی مگر ز اختر نیک بر

تو دانی که پیروز بیدادگر

ز بهرام بیشی ندارد هنر

شکسته شد آن مرد جنگ‌آزمای

ازان پر سخن نامهٔ سوفزار

از آواز گردان پرخاشخر

بدرید مر اژدها را جگر

چو داننده مردم بود آزوِر

همی دانش او نیاید به بر

چه داند پسر کش که باشد پدر؟

پدر همچنین چون شناسد پسر؟

پرآواز گشت انجمن سر به سر

که مزدک مبادا بر تاجور

بشد مزدک از باغ و بگشاد در

که بیند مگر بر چمن بارور

نخست آفرین کرد بر دادگر

که دارد از او دین و هم زو هنر

سیوم پارس و اهواز و مرز خزر

ز خاور ورا بود تا باختر

کنون روی بوم زمین سر به سر

ز خاور برو تا در باختر

برین‌گونه رفت از نژاد و گهر

پسر تاج یابد همی از پدر

به یزدان که او داد دیهیم و فر

که من خود میانش ببرم به ار

سپهبد که مردم فروشد به زر

نباید بدین بارگه برگذر