تو شهبازی و مرغان خشم و شهوت

بپایت برنهادند بند غفلت

همان مذهب که مشتی پیرزن داشت

مرا آن مذهبست اینک سخن راست

ز دور نه سپهر یک ده آیت

چه باید کرد چندینی شکاست

چرا داری طریق کافران رت

که تو زر می‌پرستی کافران بت

وجودی در زوال حدّ و غایت

فرو شد در وجود بی نهاست

بزد بر عقربو بر آسمان دوحت

چنان محکم که عقرب بر کمان دوخت

ز ابن مطلّب برخاست امامت

چنانک از ابن عبّاسش خلافت

چو شاه شرق در مغرب فرو بست

پدید آمد ز مشرق چتر زربفت

مگر کفشش ازو در اندرون گشت

بمن بگذاشت کفش ازدر برون جست

پس از چندان پریشانی و محنت

کشیدن رنج ناکامی و غربت

به معنی اهل دین را راه وحدت

دو دارد هم طریقت هم شریعت

چه شد منصور مأمور شریعت

بمعنی دید اسرار حقیقت

بگوید با تو اقوال شریعت

بگوید با تو اسرار حقیقت

به ظاهر میروند راه شریعت

شده غافل از اسرار حقیقت

محمد هست انوار شریعت

علیّ مرتضی نور حقیقت

علی را دان امام اندر حقیقت

برو شد ختم اسرار شریعت

محمد هست انوار شریعت

ولیکن مرتضی بحر حقیقت

مسلمانی بود راه شریعت

نمی‌دانم شریعت از حقیقت

بگویم با تو ارکان شریعت

چه دارد معنی هر یک حقیقت

ولیکن شش پیمبر در طریقت

شدند مأمور اسرار شریعت