لاجرم در نور قرب او مدام

فانی مطلق شود از خود تمام

گرچه بردی گوی زیبایی تمام

لیکن اندر چاه افتادی مدام

کرد بر بالین او خاتون مقام

گفت گیر این نامه و برخوان تمام

از عرب شهزاده‌ای علمی تمام

اندکی شوریده شرالدوله نام

دفن فرمود و کفن کردش تمام

شبنمی شد سوی دریا والسلام

گر مسلم می‌شدی کاری به نام

می‌شدی از نام هرکاری تمام

عاقبت راضی شدند آن هر سه خام

تا بسه حصه کنند آن زر تمام

در شمار او هزار آمد غلام

جمله در مردی و نیکوئی تمام

زان همه نیکو غلام نیک نام

بود بی شک چار حمالش تمام

سایلی گفتش چرا ای مرد خام

این چنین بیکار بنشستی مدام

گر نخواهی کرد قارونی مدام

خورد و پوشی تا لب گورت تمام

در گذشت ازوی نکرد او را سلام

از پسش حالی عمر برداشت گام

نفس را قوت از پی دل ده مدام

تا نگردد قوت تو بر تو حرام

جمله بر یک آخورند از خاص و عام

جمله را یک قوت میبینم مدام

ور برای سگ خوری نعمت مدام

در حقیقت گردد آن نعمت حرام

گر روم در باغ خود افزون دو گام

آبله گیرد همه پایم تمام

محتسب بود آن یکی الیاس نام

سخت در تقوی و در معنی تمام

بدهدم هژده کری گندم تمام

زانکه اینم در سمرقندست وام

گفت آبادانی ای مرد تمام

نیست جز در کوی گورستان مدام

هر که در راه حقیقت زد دو گام

تا ابد نابود گردد والسلام