خواست تا معلوم گرداند تمام

تادر آن خانه چه دارد آن غلام

چون نباشی بستهٔ یک جو مدام

میتوان گفتن ترا خسرو تمام

جمع میآرد نجاست را مدام

گرد میگرداند آن را بر دوام

گرچه بسیاری بگردیدی مدام

سیر از سیرت نگردیدی تمام

زین طلب درخون همی گردم مدام

گر نمیبینی شفق بین والسلام

اشک میبارم بزاری بردوام

چکنم و چکنم همی گویم مدام

من بدو گویم که ای صاحب مقام

می ندانم می ندانم و السلام

بعد از آن ره رفت روز و شب مدام

تا شوی تو محرم بیت الحرام

جز طوافت کار نبود بر دوام

کار سرگردانیت باشد مدام

در میان دجله و تشنه مدام

مانده ام درآمد و شد والسلام

نه ز دینم میرسد بوئی تمام

نه دمی دنیام میگیرد نظام

خواجه گفتش کیف عیشک ای غلام

گفت کاری سخت دارم بر دوام

صبر باید کرد تا روزی تمام

در رسد کانرا نباشد شب مدام

برد ساقی پیش او در حال جام

سر ببالا برنیاورد آن غلام

برد پیش او وزیر شاه جام

عاقبت هم جام ازو نستد غلام

کز کسی نگرفته ام البته جام

فخر من خود تا قیامت این تمام

در میان جشن شاه نیک نام

خواست تا گستاخ گردد آن غلام

زانکه باشد آن زمین بی شک حرام

کی نهم من در زمین غصب گام

شاه گفت ای بدگمان ناتمام

مال سلطان را چرا گوئی حرام

هرکه او در عشق آید ناتمام

سعی خون خود کند سعی مدام