عشق مغز کاینات آمد مدام

لیک نبود عشق بی‌دردی تمام

کز حرم در رومش افتادی مُقام

سجده می‌کردی بُتی را، بر دوام

پیش ازین در عشق بودی خام خام

خوش بزی چون پخته گشتی والسلام

گفت کابین را کنون ای ناتمام

خوک‌وانی کن مرا سالی مدام

همچنان تا چل شبانروز تمام

سر نپیچیدند هیچ از یک مقام

از برای ماهیی، هر روز دام

اندر اندازم، کنم تا شب مقام

دولتی داری به غایت ای غلام

کین همه ماهی درافتادت به دام

چون به نزدیک حرم آمد به کام

گفت آخر یافتم حجی تمام

مرد زاهد گفتش آخر ای غلام

از کجا آوردی این عالی مقام

کار حکمت جز چنین نبود تمام

لاجرم خوداین چنین آمد مدام

خاکیا ن را کار می‌گردد تمام

نان برای گرسنه باید مدام

نیست ممکن در میان خاص و عام

از مقام بندگی برتر مقام

گر کنی یک آرزوی خود تمام

در تو صد ابلیس زاید والسلام

هرک بیرون شد ز اقطاعم تمام

نیست با او هیچ کارم والسلام

پیش از این این بی‌خبر را بر دوام

روی گردانیده بایستی مدام

وا دو حرف آمد، الف واو ای غلام

هر دو را در خاک و خون بینی مدام

در حساب یک جو از زر حرام

موی بشکافد به طراری مدام

تا به دست آرد جوی زر از حرام

چون به‌دست آرد بمیرد والسلام

چون شد آن قصر بهشت آسا تمام

پس گرفت از فرش آرایش نظام

عاقبت چون شد سرای او تمام

دعوتی آغاز کرد از بهر عام