گر نسیم یوسفم پیدا شود

هر که نابینا بود بینا شود

بس که پیراهن بدرم تا مگر

بویی از پیراهنش پیدا شود

گر برافتد برقع از پیش رخش

[...]

باز معشوقم چو ناپیدا شود

بلبل شوریده کم گویا شود

هرچ اینجا سایه‌ای پیدا شود

اول آن چیز آشکار آنجا شود

کس چو من، از عاشقی شیدا شود؟

و آن چنان شیخی، چنین رسوا شود؟

مرد آن دان کو بدین گویا شود

یا بنور بوذری بینا شود

مرد آن دان کو بحق بینا شود

او ز نطق نور حق گویا شود

شک میاورد تا بهشتت جا شود

در دلت نور یقین پیدا شود

آنچه کذب از وی چنین زیبا شود

میسزد گر احسن الاشیا شود

عقل اگر از خمر ناپیدا شود

کی بسر امر قل بینا شود

تا چو بوی پیرهن پیدا شود

چشمش از بوئی چنان بینا شود

گر دو تار ریسمان پیدا شود

چون تو برهم تابیش یکتا شود

گر محبت ذرهٔ پیدا شود

کوه از نیروی او دریا شود

هرکه گوهر دزد این دریا شود

زود از تر دامنی رسوا شود

جوهر عشق ازتو گر پیدا شود

هر دو عالم در دلت یکتا شود

انس چون با دوست باشد ذره‌ها دریا شود

انس چون با دوست باشد رازها پیدا شود

اندر این ره جسم تو یکتا شود

طالب و مطلوب هم یکجا شود

قطرهٔ اندر بحر ناپیدا شود

قطره در دریا فتد دریا شود

هر که او بر عیب خود بینا شود

روح او را قوّتی پیدا شود

چون لجوجی در میان پیدا شود

بنده از شومی او رسوا شود

ترسکاری از ورع پیدا شود

هر که باشد بی ورع رسوا شود