دوای درد ما اکنون پدیدار

شد ای شیخ جهان اندر سر دار

یکی اصل است اندر جمله دیدار

زوصل خویش اصل خود خبردار

بقول هر دو اینجا سر فرود آر

که از ایشان شوی از خواب بیدار

بیان خواهم کردن بر سردار

نه از صورت ز دید یار دلدار

همه مقصود ما نفس است غدار

که تا گردد زخواب جهل بیدار

بمردم تا شدم از خود خبردار

از آن اسرار کل گفتم در این دار

همه ذرات ما اندر نمودار

فنا دیدند راز و هست دیدار

چه میگویم بگو ای شیخ دیندار

که باشد این سخن ما را خریدار

اگر صد سال باشم بر سر دار

تراگویم حقیقت وصف دلدار

چه با دل میکنم این لحظه دلدار

مراکرده است ذات خود نمودار

براه شرع هر کو دید دیدار

یکی گردد عیان ولیس فی الدار

دل پاکیزه باید بر سر دار

که کل ز آیینه بیند روی دلدار

چنان شادم که در دنیای غدار

نمیآیم من از شادی پدیدار

در این آیینه نزدیکست دلدار

ولیکن می نهٔ اینجا خبردار

ترا اینجا بسی کرد او نمودار

مگر کاینجا شوی از خواب بیدار

از آن پرتو که از اعلا نمودار

شد از اسفل یقین آمد پدیدار

چووقت شام میآید پدیدار

نمیگردد نموده نانمودار

چو مرگ آید شوی از خواب بیدار

برون آیی ز بیهوشی پندار

یقین گر باشدت اینجانمودار

مرا جان بیگمان آید پدیدار

تو گر مانند من آیی پدیدار

ز عشق رویم آیی بر سر دار