دل صدیق دایم در فنایست

دلش اندر فنادیدن لقایست

اگرچه درد عشقت بی دوایست

دوایم عاقبت بیشک بقایست

وصالت ای دل آخر در فنایست

بشیب خاک ره بیمنتهایست

دل عطار با تو آشنایست

ز نور تو پر از نور و ضیایست

حقیقت دردم اینجا بی دوایست

که نور عشقم اینجا رهنمایست

بت ما صورتست و در فنایست

دل ما جان شد و اندر بقایست

چه خواهی کرد صورت چون فنایست

در آخر مرو را عین بقایست

حقیقت برجفای او وفایست

وفای تو یقین عین لقایست

هر آنکو مرد راه و آشنایست

همیشه راز دار مصطفایست

مرا هم رهبر و هم رهنمایست

حقیقت در درونم او خدایست

وصال ما حقیقت در فنایست

وصال اینست و باقی کل هبایست

شریعت نور راه مصطفایست

که اندر شرع کل نور خدایست

سراپایش نظر کردم خدایست

ابا ذات حقیقت آشنایست

سخن کاین مرد میگوید خدایست

همه ذرات اینجا رهنمایست

تمامت سالکان را پیشوایست

همه ذرات عالم رهنمایست

شد کونین عام مصطفایست

که بر کل امم او پیشوایست

نمیدانند که ایشان را فنایست

ز بعد آن فنا در ما بقایست

دل تو گنج راز کبریایست

حقیقت جان تو کلی خدایست

مرا گنج معانی رهنمایست

امیرالمؤمنینم پیشوای است

مرا گنج معانی مرتضایست

که او خود تاج و عین اولیایست