خوشا مُلکا که مُلک زندگانی است

بها روزا که آن روز جوانی است

نه هست از زندگی خوش‌تر شماری

نه از روز جوانی روزگاری

جهان‌خسرو که سالار جهان بود

[...]

سلطان سریر صبح‌خیزان

سر خیل سپاه اشک‌ریزان

مُتْواری راه دل‌نوازی

زنجیری کوی عشق‌بازی

قانون مغنیّان بغداد

[...]

صراف سخن به لفظ چون زر

در رشته چنین کشید گوهر

کز نقد کنان حال مجنون

پیری سره بود خال مجنون

صاحب هنری حلال‌زاده

[...]

بیا ساقی آن آب حیوان گوار

به دولت سرای سکندر سپار

که تا دولتش بوسه بر سر دهد

به میراث‌خوار سکندر دهد

گزارنده نامه خسروی

[...]

بساز ای مغنی ره دلپسند

بر اوتار این ارغنون بلند

رهی کان ز محنت رهایی دهد

به تاریک شب روشنایی دهد

سخن را نگارندهٔ چرب‌دست

[...]

مغنی بیا چنگ را ساز کن

به گفتن گلو را خوش‌آواز کن

مرا از نوازیدنِ چنگ خویش

نوازشگری کن به آهنگِ خویش

چو روز دگر صبح گیتی‌فروز

[...]

نیم شبی کان ملک نیمروز

کرد روان مشعل گیتی فروز

نه فلک از دیده عماریش کرد

زهره و مه مشعله‌دار‌یش کرد

کرد رها در حرم کاینات

[...]