شه کابل آورد لشکر به جنگ

برابر دو صد برکشیدند تنگ

درین مه ز کابل سپاهی به جنگ

بیاید بر اثرط کند کار تنگ

چپ و راست با نامداران جنگ

همی جست جنگ از پی نام و ننگ

چه سازیم گفتند چاره که جنگ

فراز آمد و شد جهان تار و تنگ

خزان است آن دشت گفتی به رنگ

درختان یلان باغ میدان جنگ

عقیقین شد از خون به فرسنگ سنگ

فروریخت از چرخ خرچنگ چنگ

سپهبد برآشفت وگفتا ز جنگ

چو ماندی شدی سوی نیرنگ و رنگ

بدان سازها جوی هر روز جنگ

که دشمنت را چاره ناید به چنگ

ز گردون عقاب آرد از کُه پلنگ

ز بیشه هژبر و ز دریا نهنگ

از ایشان یکیّ و ز ما ده به جنگ

زبونشان بود شیر جنگی به چنگ

همه ساخته ترگ و خفتان جنگ

ز دندان ماهی و چرم پلنگ

نبودش برون راه کآید به جنگ

برو بر شد آن غار زندان تنگ

گهی گرز کین کوفتش گاه سنگ

در آن غار کرده برو راه تنگ

چو در سبز دشتی سواران جنگ

ازو هر سواری درفشی به چنگ

به گردون رسید از بس آشوب جنگ

به دریا نهیب و به کوه آذرنگ

سواران ز خون لاله کردار چنگ

پیاده چو مصقول دامن به رنگ

که ضحاک از ایران سپاهی به جنگ

فرستاد و اینک رسیدند تنگ

چو دشمن به جنگ تو یازید چنگ

شود چیر اگر سستی آری به جنگ

یل پهلوان گرز کوشش به چنگ

همی جست تیز و همی جست جنگ

درین شب سپهبد میان بست تنگ

همی کرد بر نور مهتاب جنگ