به‌یک چشم‌زد از دل سنگ سخت

به معجز برآورد نوبر درخت

روا باشد این شاه را ماه تخت

که فرزند دارد چنان نیکبخت

نهالی بُد این رُسته هم زان درخت

شده خشک و بی بار و پژمرده سخت

که بر شاه جم چون بر آشفت بخت

به ناکام ضحاک را داد تخت

دگر پادشاهی که از تاج و تخت

به درویشی افتد ، شود شوربخت

ز تو بود فرخ مرا تاج و تخت

ز تست اینکه جم را به من داد بخت

فروماند کابل شه آشفته بخت

ز شیدسب کین کش بترسید سخت

به گرشاسب گفت اثرط ای شوربخت

ز شاه از چه پذرفتی این جنگ سخت

به مهراج هرگاه گفتی که بخت

ترا داد تاج بزرگی و تخت

چُنان کهتری دادمان نیکبخت

سپر کرده تن پیش هر کار سخت

بترسم که جایی بپیچی ز بخت

که هم راه دورست و هم کار سخت

گنیزی برون تاختی زیر تخت

به باغی درون زیر زرّین درخت

چو لشکر بود اندک و یار بخت

به از بیکران لشکر و کار سخت

یکی شاه گردانمت تیره‌بخت

که کرکس بود تاجت و دار تخت

به دینار هر چیز و تیمار سخت

توان یافت جز زندگانی و بخت

دگر ره ز چرخ ار بود یار بخت

بر آراست خواهم یکی رزم سخت

یکی باغ زرّین بُدش پیش تخت

ز گوهرش بار از زبرجد درخت

بخواندش سپهدار پیروز بخت

فرستاده آمد سبک پیش تخت

همینست یک رزم ماندست سخت

بکوشیم تا چیست فرجام و بخت

مه پیلبانان شد آگه که بخت

ربود از بهو تخت و شد کار سخت