بدینسان نهادش خداوند داد

بود تا بود هم بدین یک نهاد

حکیم این جهان را چو دریا نهاد

بر انگیخته موج از او تندباد

یکی پهلوان بود دهقان نژاد

دلیر و بزرگ و خردمند و راد

بدان خوی بد جان شیرین بداد

نبد از جوانیش یک روز شاد

جهان بی‌سر و تاج خسرو مباد

همیشه بماناد جاوید و شاد

بیاراست روی زمین را به داد

بپردخت از آن تاج بر سر نهاد

که بود آن که دیهیم بر سر نهاد

ندارد کس آن روزگاران به یاد

جهاندار هوشنگ با رای و داد

به جای نیا تاج بر سر نهاد

که او را فروغی چنین هدیه داد

همین آتش آنگاه قبله نهاد

چو این کرده شد ساز دیگر نهاد

زمانه بدو شاد و او نیز شاد

کی اژدهافش بیامد چو باد

به ایران زمین تاج بر سر نهاد

کنون کُرد از آن تخمه دارد نژاد

که ز آباد ناید به دل برش یاد

گر این راز با من بباید گشاد

و گر سر به خواری بباید نهاد

بدو گفت پردخته کن سر ز باد

که جز مرگ را کس ز مادر نزاد

هنوز آن سپهبد ز مادر نزاد

نیامد گه پرسش و سرد باد

خجسته فریدون ز مادر بزاد

جهان را یکی دیگر آمد نهاد

ز طهمورث گرد بودش نژاد

پدر بر پدر بر همی داشت یاد

همی رفت منزل به منزل چو باد

سری پر ز کینه دلی پر ز داد

ز بالا چو پی بر زمین برنهاد

بیامد فریدون به کردار باد

که ما نیز نام سه فرخ نژاد

چو اندر خور آید نکردیم یاد