وان دگر شیخ پیش خلق جهان

کرده خود را علم به ذکر نهان

چشم پوشیده لب فرو بسته

نفس از حرف و صوت بگسسته

پا به دامن کشیده سر در جیب

[...]

تاجر القصه شد عزایم خوان

بهر تسخیر آن پری سوی خان

دیده چون از رخش منور یافت

دیده را از شنیده بهتر یافت

دید ماهی عجب رباینده

[...]

شاه چون دایه گرفت ابسال را

تا سلامان همایون فال را

آورد در دامن احسان خویش

پرورد از رشحه پستان خویش

چشم او چون بر سلامان اوفتاد

[...]

ای چو گلت جیب به چنگ خسان

دامن صحبت بکش از ناکسان

گرچه ز آغاز گشادت دهند

عاقبت الامر به بادت دهند

غنچه وش از همنفسان لب ببند

[...]

ای که از پات نیابم تا فرق

یک سر موی نه در نعمت غرق

صفحه جبهه ات آن لوح منیر

که بود لایح ازان سر ضمیر

طرفه لوحیست که بی نقطه و خط

[...]

ای دلت شاه سراپرده عشق

جان تو زخم بلا خورده عشق

عشق پروانه شمع ازل است

داغ پروانگیش لم یزل است

بی قراری سپهر از عشق است

[...]

ای دلت را به کف شوق زمام

سیر عاشق شود از شوق تمام

شوق اگر قاید راهت نشود

کعبه وصل پناهت نشود

شوق قلاب دل دوران است

[...]

سخن پرداز این شیرین فسانه

چنین آرد فسانه در میانه

که پیش از وصل یوسف بود روزی

زلیخا را عجب دردی و سوزی

ز دل صبر و ز تن آرام رفته

[...]

ز مادر هر که دولتمند زاید

فروغ دولتش ظلمت زداید

به خارستان رود گلزار گردد

گل از وی نافه تاتار گردد

چو ابر ار بگذرد بر تشنه کشتی

[...]

چنین گفت دانشور روم و روس

که چون رخت بست از جهان فیلقوس

سکندر برآمد به تخت بلند

صلایی به بالغ دلان درفکند

که ای واقفان از معاد و معاش

[...]

بنامیزد این منزل روح پرور

که ذات البروج است این چرخ اخضر

در او برجها سربه گردون کشیده

به هر برج گردان یکی روشن اختر

درونش بود روشن از اختران شب

[...]