شعر در نفس خویشتن بد نیست

پیش اهل دل این سخن رد نیست

ناله من ز خست شرکاست

تن چو نالم، ز شر ایشان کاست

پیش ازین فاضلان شعر شعار

[...]

نوجوانی نخورده نشتر غم

شد گرفتار عشق دختر عم

روز و شب در سرای عم می بود

در مقام رضای عم می بود

دمبدم روی دخترش می دید

[...]

معتمر نام مهتری ز عرب

رفت تا روضه نبی یک شب

رو در آن قبله دعا آورد

ادب بندگی بجا آورد

ساخت بالین ز آستان نیاز

[...]

ای ز گلزار سخن یافته بوی

وز تماشای چمن تافته روی

بلبل دلشده مشتاق چمن

نکته خوان گشته ز اوراق سمن

بخرد اوراق سمن طی کرده

[...]

جوانمردان که از خود رستگانند

به کنج بیخودی بنشستگانند

ز قید طبع و کید نفس پاکند

به راه درد و کوی عشق خاکند

نه زیشان بر دل مردم غباری

[...]

جهاندیده پیری به سودای گشت

قدم زد ز خانه به پهنای دشت

برآورده گوری نو از دور دید

وز آنجا صدایی به گوشش رسید

چو آهو سوی گور شد تیزگام

[...]

بیا ای چو عیسی تجرد نهاد

تو را زین تجرد تمرد مباد

چو عیسی عنان از تجرد نتافت

سوی آسمان از تجرد شتافت

تعلق به زن دست و پا بستن است

[...]