در آلا فکر کردن شرطِ راه است

ولی در ذاتِ حق محضِ گناه است

بود در ذاتِ حق اندیشه باطل

محالِ محض دان تحصیلِ حاصل

چو آیات است روشن گشته از ذات

[...]

تو گویی هست این افلاک دوّار

به گردش روز و شب چون چرخ فخّار

وز او هر لحظه‌ای دانای داور

ز آب و گِل کند یک ظرفِ دیگر

هر آنچه در مکان و در زمان است

[...]

کسی بر سرِّ وحدت گشت واقف

که او واقف نشد اندر مَواقف

دلِ عارف شناسا‌ی وجود است

وجودِ مطلق او را در شهود است

به جز هستِ حقیقی‌، هست نشناخت

[...]

وصالِ حقّ ز خلقّیت جدائی است

ز خود بیگانه گشتن آشنائی است

چو ممکن گَردِ امکان برفشانَد

بجز واجب دگر چیزی نماند

وجودِ هر دو عالم چون خیال است

[...]

بت اینجا مظهر عشق است و وحدت

بود زنار بستن عقد خدمت

چو کفر و دین بود قائم به هستی

شود توحید عین بت‌پرستی

چو اشیا هست هستی را مظاهر

[...]

خوشا وقت کسان عهد مهدی

خوشا آن کودکان مهد مهدی

که هر علمی که باشد زیرکان را

الف با تا بود آن کودکان را

ز علمش خلق عالم علم گیرند

[...]

گشت پیدا ز ملک ما زرداشت

آنکه این نقش را نخست انگاشت

دید در خلوت او مگر انوار

کرد مانندگی به صورت نار

بود او حقه باز و چابک دست

[...]

کلی آن اگرچه بی ریب است

لیک جزوی که حکم بر غیب است

نیست در وسع و طاقت بشری

زان مزن دم که آب خود ببری

کی درآید به زیج ایلخانی

[...]

چیست جلّ المتاع چرخ کهن

جز مکان و زمان بی سر و بن

این دوروئی به حشو آکنده

وان فرومایه​ای پراکنده

این یکی هرزه گرد بی سر و پا

[...]