بسعد اختر میمون مظفر گشت بر اعدا

قلج تمغاج خان مسعود رکن الدین والدنیا

قلج تمغاج خان مسعود رکن الدین والدنیا

بسعد اختر میمون مظفر گشت بر اعدا

مکرر کردم این یک بیت و هر بیتی مکرر به

[...]

سوی ختا بسفر شد بعزم و رأی صواب

بدفع شر خشم شاه شرع با اصحاب

ز پادشاه ختا جست عدل نوشروان

چو یافت آنچه بجست آمد از خطا بصواب

امان خطه اسلام بود ز اهل خطا

[...]

بخت بیدار شهنشه خسرو مالک‌رقاب

کرد بر بالین غفلت شوربختان را بخواب

دید چون در خواب غفلت رفت ماه نو همی

تیغ خون آلود بر بالین چو تیغ آفتاب

غفلت اندر طاعت سلطان به حق گردن‌کشی‌ست

[...]

روی من زرین ز عشق یار سیمین بر سزد

بر سر معشوق سیمین بر نثار زر سزد

زرگر رخسار من شد عشق یار سیمبر

اینچنین زر کردن آری از چنان زرگر سزد

دل فدای دلبری کردم که از بس نیکویش

[...]

ای زپشت ارسلان خان ارسلان خان دگر

ملکداری را نزیبد جز تو سلطان دگر

سایه یزدان توئی شاهی ترا زیبد به حق

سایه دیگر نشاید همچو یزدان دگر

خسرو غازی محمدبن سلیمان آنکه بود

[...]

ای شهریار شرق و شه آل ذوالفقار

با شاه ذوالفقار بنام و نبرد یار

بر ذوالفقار و بازوی تو آفرین کند

روز نبرد جان علی شیر ذوالفقار

روح از هوا بحرب علی گفت لافتی

[...]

سیمبر یارم شد از من سیم بر

سیم یارم نی و یارم سیمبر

عاشق سیم ار بخواند وی مرا

من ورا معشوق دانم سیم بر

زان نگار سیمبر با من نماند

[...]

شاه برهان نسب آنست امام بن امام

خسرو شرع ملک زاده حسام بن حسام

آن حسام بن حسامی که حسام نظرش

هرگز از خصم بالزام نشد باز نیام

به حسامی ز نیام آخته شد زنده به مرگ

[...]

بر خود از طبع خود سلام کنم

سنت شاعری قیام کنم

شعر خود را چو کوکب شعری

. . . بر چرخ نیل فام کنم

سخن از کس بعاریت نبرم

[...]

ای عارض و قد تو از سرو وز مه نشان

سرو تو طرب فزای ماه تو نشاط جان

بر عارض و قد تو مداح ثنا گوید

ماه فلکی بر این سرو چمنی بر آن

تیره است ز شرم این کوژاست زرشک آن

[...]

ماه رجب که هست همایون‌ترین همای

از آشیان فضل خدای است برگشای

پروازش از لوازم پیروزی و ظفر

گسترده سایه بر علم سایهٔ خدای

خورشید خسروان که جهان راست عدل او

[...]

استری کردی ای بوالحسن حاکم خر

استری از خر نشگفت و خری از استر

هم خری کردی و هم استری از خود پیدا

زانکه اصلی چون استر و بد فعل چو خر

استری کردی و خوردی نمک و نان کسی

[...]

. . . ری به . . . ن خر سر خمخانه در برم

تا عاقبت کجا رسد اینکار بنگرم

آن خر سری که شعر سراید بلحن خر

پالیز شاعری را گوید . . . ر خرم

یعنی ز من بجوشد هر شاعری که هست

[...]