درون را پیر گشت انده، برون راشد جوان شادی

کهن گردید جان را رنج، و دل را گشت رامش نو

توان را کاستی شد کم، فزون شد تاب را نیرو

سپهر افزود دلجوئی، به مهر افکند مه پرتو

شرنگ بخت شد شکر، کبست چرخ گشت افیون

[...]

نام سیم ونشان زر نشگفت

ز آفرینش نشان نماند و نام

جام زرین مهر درفکند

تشت سیمین اختران از بام

اگر چه سیم و زر آرد همی فراموش

در از نشیب زمین تا فراز خرگه ماه

چو دوست دست دهد، چیست در گهر زر و سیم

به چشم دیده وران خاک تیره سنگ سیاه

هر که را از هستی او زندگی

جاودان پاید بوی پایندگی

هر کجا ناز از خداوندی او

آفرینش را نیاز بندگی

جز دل رادش که دید یا که تواند

سیم به دریا و زرفشاند به کشتی

یار اگر از دوست دست شسته زدستان

کاسته از کاستی و خامی و زشتی

وای اگر از یار دل نواز نواسنج

[...]

گردن ز کمند او به زنجیر مپیچ

و زخاک درش روی به شمشیر متاب

چه باک ار نپاید مرا زندگی

ترا جاودان باد پایندگی

چو یار از چهر گردد پرده پرداز

ز تاریک و نهان پیدا و روشن

ز ننگ نیستی و نام هستی

به رخ بر آستین دندان به دامن

به سنگ اندر گزیند سیم و زر جای

[...]

گربه تشریف قبولم بنوازی ملکم

ور به تازانه قهرم بزنی شیطانم

به تن مقصرم از دولت ملازمتت

ولی خلاصه جان خاک آستانه تست

مگذار ضایعم که مرا عنف روزگار

بر اعتماد لطف تو ضایع گذاشته است

مگذار ضایعم که مرا عنف روزگار

بر اعتماد لطف تو ضایع گذاشته است

گر بخوانی مقیم درگاهم

ور برانی مطیع فرمانم

به رهی که نعل ریزد زتحیر اولین پی

همه رخش شهسواران بکجا رسم پیاده

به هرکه می‌نگرم رخ نمی‌کند سویم

میان این همه بیگانه آشنایی نیست

به جز ارواح مکرم که ز دیوان ازل

به خداوندیشان خط غلامی دادم

خاک تن، باد روان، آب بقا آتش جان

بی تکلف به فدای ره ایشان بادم

پس از آن چند نفرگاه به زرگاه به زور

[...]

غیرتم با تو چنان است که گر دست دهد

نگذارم که در آئی به خیال دگران

شمع مریم را بهل افروخته

که بخارا می رود این سوخته

شیخ را دیدم و گفتم مگر از عهد قدیم

قدری به شده ای باز همان است که بود

تا توانستم ندانستم چه سود

چون بدانستم توانستم نبود