شاها جمال طبلکی این زن وفاست کو

نحس زحل دهد به وجود اورمزد را

او نرد خدمتت به دغا هفت سال برد

دریاب کار این دغل مهره دزد را

در عمر خویش یک بزه دانم که کرده ای

[...]

شاها بدان خدای که در دست قدرتش

هفت آسمان چو مهره به دست مشعبدست

فرمان دهی که در خم چوگان حکم اوست

آن گویهای زر که برین سبز گنبد است

کین بنده تا ز خدمت بزم تو دور ماند

[...]

به خدایی که کلک قدرت او

حلقه ماه و آفتاب نگاشت

وقت ابداع در جهان قدم

صنع را هیچ باقیی نگذاشت

که مرا بی حضور خدمت تو

[...]

عیسی وقت ما رئیس الدین

مایه مرکز هنر باشد

پسر بوالیمین خری است عجب

کز همه علم بی خبر باشد

آن خرست این مسیح و پیش خرد

[...]

به خدایی که قدرت او را

ماه را عاجز محاق کند

کاین دل ریش آرزومندم

تا که با وصلت اتفاق کند

گر زند خنده بر دروغ زند

[...]

هر که بر مردمان ستم نکند

کس برو نیز لاجرم نکند

وانکه جان دارد و خرد دارد

خویشتن خیره متهم نکند

وانکه نکند شکایت زشتی

[...]

چه فتوی کند خواجه خواجه زاده

که جود طبیعی بدو می پناهد

سلیمان آصف دل آنکس که حلمش

سکونت دهد باد را گر بخواهد

در آنکس که او را به هنگام رفتن

[...]

شمس یکدست که از دست من و زخم بدم

هر شبی تا به سحر روی به خون می‌شوید

رقعه را دیدم و دانست و یقین گشت مرا

که رخ از اشک به خون مژه چون می‌شوید؟

گر نجس بود سخن‌هاش در آن رقعه رواست

[...]

اکنون که روزگار به انصاف می نهد

در دست تو زمانی جهانی به اختیار

بر عادت قدیم به انصاف و عدل کوش

کز سروران رفته همین است یادگار

تا مایلی به مال، بلا همنشین تست

[...]

از بلندی نه بر او راه دعای مستجاب

وز حضیضی نه در او راه قضای کردگار

کوه در بلای او باشد بسان پای مور

دشت در پهنای او باشد بسان چشم مار

وهم یابد رنج اگر ماند به عرضش در گذر

[...]

صفاهان خرم و خوش می نماید

بسان پَرّ شهرآرای طاووس

ولی زین زاغ طبعان کاهل شهرند

نجس شد بال خوش سیمای طاووس

یقین می دان که مجموع سپاهان

[...]

مرا دل نه و دردهای دلی

که عاجز شدستم ز درمان خویش

ندانم من خسته آن کیم؟

که باری نیم بی گمان آن خویش

تن و جان خود می خورم در عنا

[...]

زهی سپهر جنابی که عکس خاطر تو

به دست فکر کند عقده ذنب لاحل

اگر ز خدمت خیرالمآب دور افتاد

کسی که هم ز جناب تو یافت قدر و محل

تو مشتری صفتی وین دو سال در تقویم

[...]

هر آن عمری که آن از کام دل بر گوشه ای افتد

ز من پرسی من این را از حساب عمر نشمارم

اگر اطراف عالم را بجویند اندرین دوران

حریف همدم و هم غم نشاید یافت پندارم

مرا در کارها دایم میسر باد عون حق

[...]

پذرفته ای گلاب دعاگوی خویش را

ای از تو جود، کام دل خویش یافته

من بر امید آنکه به وعده کنی وفا

ده قطعه در ثنای شریف تو بافته

اکنون روا مدار که نومیدیم کند

[...]

زهی ملک بخشی که خصمت ندارد

بجز تیره روزی و جز تنگ عمری

منم بلبل باغ معنی و لیکن

شدم آرزومند قمری ز غمری

همانا بکن صید اگر می توانی

[...]

یاد بادا از آنکه وجه معاش

ز تو صاحب نصاب خواستمی

هر چه از جنس آرزو بودی

زان همایون جناب خواستمی

آه ار امسال آرد بودی و گوشت

[...]

لاح فی الافق الثریا اسقنی کاس الحمیا

جامه شب شد دریده جام می برگیر میا

شاه من دریا دل آمد کشتی می ده به دریا

قهوه صهباء بعدالمیت المطروح حیا

مزجها بآلماء اولی فامز جوانشرب هنیئا

[...]

شمس یک‌دست که از دست من و بیم هجا

هر شبی تا به سحر روی به خون می‌شویی

رقعه‌ای دیدم و دانستم و معلومم شد

که رخ از رشک به خون مژه چون می‌شویی

گر به حق بود سخن‌های تو در رقعه رواست

[...]