|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به بیان دردها و رنج‌هایی می‌پردازد که شاعر از آنها رنج می‌برد. او احساس می‌کند که قادر به درمان دردهایش نیست و در عذاب و خستگی غرق شده است. او همچون شمعی است که همیشه در حال سوختن و مهمان دردهای خود است، به‌گونه‌ای که حتی نمی‌داند این خستگی به چه علت است. در کل، تصویر زنده‌ای از تنهایی و عذاب‌های درونی را به نمایش می‌گذارد.
هوش مصنوعی: من دلی دارم که پر از درد است و این دردها مرا به درمان نرسانده و عاجز کرده است.
هوش مصنوعی: نمی‌دانم آن شخص خسته که هست، اما بدون شک او کسی است که به من تعلق دارد.
هوش مصنوعی: من هر ساله مانند شمعی که در مراسمی روشن می‌شود، خود را فدای دیگران می‌کنم و در این راه، هم جسم و هم روح خود را تقدیم می‌کنم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.